ویلهلم گایگر

ویلهلم لودویگ گایگر(به آلمانی: Wilhelm Ludwig Geiger)(زادهٔ ۱۸۵۶ - درگذشته ۱۹۴۳) ایرانشناس , هندشناس و خاورشناس آلمانی بود. زمینهٔ کاری او زبان‌های ایرانی و هندی بود. او متخصص زبان‌های پالی و دیوهی -از زبان‌های مالدیو- بود.

ویلهلم گایگر
نام اصلی
ویلهلم لودویگ گیگر
زاده۲۱ ژوئیهٔ ۱۸۵۶
نورنبرگ
درگذشته۲ سپتامبر ۱۹۴۳ (۸۷ سال)
نئوبیبرگ
پیشهایرانشناس و هندشناس
ملیتآلمانی
کتاب‌هاتمدن ایرانیان خاوری در دوران باستان
فرزند(ان)هانس گایگر (فیزیکدان)

وی در سال ۱۸۵۶ در نورنبرگ به دنیا آمد. بر اثر برخورد و دوستی با پروفسور اشپیگل در مدرسهٔ عالی زبان‌شناسی، با کتاب‌های سانسکریت و اوستا آشنا و بعد رشتهٔ تخصصی خود را در زمینهٔ اوستا ادامه داد. مهم‌ترین کتاب وی به زبان آلمانی تمدن ایرانیان خاوری در دوران باستان است.[1]

او در ۱۸۹۵ برای یادگیری زبان به سیلان سفرکرد. به پاس پژوهش‌هایش در سیلان دولت سری لانکا در ۱۹۸۹ تصویر او را بر یک تمبر به چاپ رساند.

هانس گایگر فیزیکدان و مخترع شمارشگر گایگر پسر او بود.

کتابشناسی

  • دستور زبان سینهالی
  • ترجمهٔ مهاوامسا روزشمار بزرگ سیلان
  • زبان و ادبیات پالی
  • روزنامه و سفرنامهٔ سیلان
  • مطالعات زبانشناسانهٔ مالدیوی
  • زمینهٔ زبان‌شناسی ایرانی
  • Geiger, w:Civilisation of the Eastern Iranians in Ancient Times. 2, Vol.London, 1885, 1886

منابع

  1. گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، ص ۴۵۲
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Wilhelm Geiger». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۳.
  • هاشم، رضی (۱۳۵۸گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، تهران: انتشارات فروهر
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.