ویلیام گوردون لنوکس

ویلیام گوردون لنوکس (انگلیسی: William Gordon Lennox‎؛ زادهٔ ۱۸۸۴-درگذشت ۱۹۶۰)[1][2] یک عصب‌پژوه، صرع‌شناس و متخصص اعصاب اهل ایالات متحده آمریکا بود.

ویلیام گوردون لنوکس
زادهٔ۱۸۸۴ میلادی
درگذشت۱۹۶۰ میلادی
ملیت آمریکایی
محل تحصیلمدرسه پزشکی هاروارد
پیشهعصب‌پژوه، صرع‌شناس، متخصص اعصاب

او یکی از پیشگامان استفاده از نوار مغزی در تشخیص و درمان صرع محسوب می‌شود.

لنوکس نخستین بار در یکی از مأموریت‌های پزشکی‌اش در چین به موضوعِ صرع علاقه‌مند شد[3] و سپس در مدرسه پزشکی هاروارد در کنار بزرگانی همچون استنلی کاب و فردریک ای. گیبز به کار، پژوهش و انتشار مقالات متعددی در زمینهٔ صرع پرداخت.

وی در سال ۱۹۵۱ میلادی نوع خاصی از سندرم صرع را توصیف کرد[4] که بعدها به افتخار وی و آنری گستو، «سندرم لنوکس-گستو» نام نهاده شد.

کتاب راهنمای دوجلدی و مشهور «صرع و اختلالات وابسته» را وی، با همکاری دخترش مارگارت در سال ۱۹۶۰ نگاشته‌اند.[5].

ویلیام گوردون لنوکس در سال ۱۹۵۱ میلادی، به‌طور مشترک با استنلی کاب برندهٔ جایزه پژوهش پزشکی بالینی لسکر-دی‌بیکی شد.

منابع
  1. Gibbs FA. William Gordon Lennox 1884 – 1960. Epilepsia 1961; 2: 1–8
  2. Millichap JG. William Lennox. In: Ashwal S, ed. The Founders of Child Neurology. San Francisco, Norman Publishing in association with the Child Neurology Society 1990: 758–763
  3. "William Lennox Obituary". New York Times. 1960-07-23. Archived from the original on January 12, 2005. Retrieved 2006-02-22.
  4. Lennox WG, Davis JP. Clinical correlates of the fast and the slow spike-wave electroencephalogram. Pediatrics 1950; 5: 626–644
  5. Lennox WG, Lennox MA. Epilepsy and Related Disorders. Two Volumes. Boston – Toronto, Little, Brown and Company 1960
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.