پاشیر

پاشیر، جایگاه برداشت آب است. در آب‌انبارهای شهری اتاقی است کوچک، چسبیده به خزانه (در دل زمین) که با پلکان به آن راه می‌یابند. کف پاشیر کمی بالاتر از کف خزانه است. در دیوار میان خزانه و پاشیر، شیر بزرگ برنجی آب به خزانه پیوسته‌است که از آن آب برمی‌دارند. این شیر کمی بالاتر از کف خزانه در دیوار کار گذاشته می‌شود، برای اینکه گل و لای ته‌نشین شده در خزانه بدان راه نداشته باشد.

در آب انبارهای شهری گاه دو یا سه شیر در دیوار کار گذاشته می‌شد. برای اینکه مردم بتوانند زودتر آب بردارند. گاه سکوهایی برای آسودن در پاشیر ساخته می‌شد که مردم به هنگام گرما از آن بهره می‌بردند. در کاشان نمونه‌ای هست که برای خنک کردن خانه کنار آب انبار، از پاشیر آب انبار سوراخی به خانه باز کرده‌اند. برخی از آب انبارها دارای دو شیر هستند که هر کدام پلکان ویژه خود را دارند.[1]

منابع
  1. فرهنگ مهرازی (معماری) ایران، بیژن رفیعی سرشکی، ندا رفیع زاده، علی محمد رنجبر کرمانی، تهران:مرکز علوم و تحقیقات ساختمان و مسکن ،1381
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.