پلوتونیوم-۲۳۹
پلوتونیوم ۲۳۹ یک ایزوتوپ از پلوتونیوم است. پلوتونیوم ۲۳۹، اولین ایزوتوپ شکافتنی از پلوتونیوم است که در جنگ‌افزارهای هسته‌ای بکار برده شد. گرچه اورانیوم-۲۳۵ (به عنوان دومین ایزوتوپ) استفاده شده است. پلوتونیوم ۲۳۹ (همراه با اورانیوم-۲۳۵ و اورانیوم-۲۳۳)، یکی از سه سوخت اصلی رآکتورهای هسته‌ای می‌باشد.
| پلوتونیوم-۲۳۹ | |
|---|---|
 A 99.96% pure ring of plutonium | |
| کلیات | |
| نام، نماد | پلوتونیوم-۲۳۹,239Pu |
| نوترون‌ها | 145 |
| پروتون‌ها | ۹۴ |
| اطلاعات هسته | |
| نیمه عمر | 24,100 years |
| زنجیره واپاشی | 243Cm (α) 239Am (EC) 239Np (β−) |
| محصولات واپاشی | 235U |
| جرم ایزوتوپ | ۲۳۹٫۰۵۲۱۶۳۴ u |
| اسپین | +½ |
| واپاشی هسته‌ای | انرژی واپاشی |
| واپاشی آلفا | ۵٫۲۴۵ MeV |
نیمه عمر پلوتونیوم ۲۳۹ بین ۲۴ تا ۱۱۰ سال است. خاصیت هسته‌ای پلوتونیوم ۲۳۹ آن را به‌خوبی قادر به تولید مقدار زیادی پلوتونیوم تقریباً خالص می‌کند و این باعث می‌شود که از آن در جنگ‌افزارها هسته‌ای و نیروگاه‌های هسته‌ای استفاده کنند.
جستارهای وابسته
منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Plutonium-۲۳۹». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۰۹.
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.