چشم تو چشم شدن

چشم تو چشم شدن یا ارتباط با نگاه، نوعی برخورد بین نگاه های دو فرد مختلف است.[1]

دو فرد با نگاه های در هم گره خورده, پیشگو اثر کاراواجو .

چشم تو چشم شدن در انسانها نوعی روش ارتباطی بدون کلام است و چنین انگاشته می‌شود که اثر زیادی در رفتارهای اجتماعی دارد. در فرهنگ های مختلف بویژه در شرق و غرب برداشت های مختلفی درباره ارتباط با نگاه وجود دارد.

معانی اجتماعی ارتباط با نگاه

ارتباط با نگاه یا حالت چهره اطلاعات اجتماعی و احساسی زیادی از شخص فراهم می کنند. انسان ها، گاهی به صورت غیر ارادی چهره و چشمان یکدیگر را برای دریافتن وضعیت های مثبت یا منفی روحی می کاوند. در بعضی شرایط برخورد نگاه ها احساسات نیرومندی را بر می انگیزد. در برخی نقاط گیتی بویژه در آسیا، چشم تو چشم شدن ممکن است منجر به بروز سوء تفاهم در میان ملیت های گوناگون شود. حفظ ارتباط مستقیم نگاه با مدیران کاری یا افراد سالمند ممکن است به عنوان بی ادبی یا بی نزاکتی تعبیر شود.

ارتباط با نگاه همچنین عامل مهمی در لاس زدن به شمار می رود. چرا که برای برقراری ارتباط نخست و سنجیدن طرف مقابل نیز استفاده می شود.

مشکل

برای بعضی افراد مشکل است بخواهند با دیگران تماس چشمی برقرار کنند. به عنوان مثال کسانی که اوتیسم یا اختلال اضطراب اجتماعی دارند تماس چشمی برایشان مشکل است.[2]

جستارهای وابسته

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ چشم تو چشم شدن موجود است.

پانویس

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] "Eye contact". Cambridge Advanced Learner's Dictionary.

[2] ttp://www.iidc.indiana.edu/index.php?pageId=472