ژئوگرید
ژئوگرید (Geogrid) یکی از اعضای مجموعهٔ ژئوسنتتیک‌ها می‌باشد که معمولاً از مواد پلی استر، پلی وینیل کلراید، پلی اتیلن و پلی پروپیلن تشکیل می‌شود. ژئوگریدها در دو نوع پارچه ای و پلاستیکی (گرانولی) وجود دارند. کاربرد اصلی ژئوگرید پایدار سازی خاک می‌باشد؛ ولی امروزه کاربرد جدیدی برای ژئوگریدها به وجود آمده‌است و آن تقویت روکش آسفالت است. ژئوگرید بر پایه پلی استر و پلی اتیلن می‌باشد و به علت قابلیت کشسانی بالا در مسلح سازی خاک در نواحی مختلف به کار می‌رود. ژئوگریدها در دو نوع تک سویه و دوسویه عرضه می‌شوند ولی نسبت به کاربردشان شکل ظاهریشان تغییر می‌کند.
انواع
- ژئوگریدهای پلی اتیلنی جهت محافظت از لوله : این ژئوگریدها بر روی لوله‌های انتقال نفت و گاز قرار می‌گیرند و اجازه نمی‌دهند لوله‌ها در اثر کشش یا برخورد با سنگ‌های لبه تیز آسیب ببینند.
- ژئوگرید آسفالتی : این ژئوگریدها برای تقویت روکش آسفالت به کار می‌روند به طوری که یک لایه ژئوتکستایل روی آن لمینیت شده‌است و با قیر داغ به زمین می‌چسبد و آسفالت روی ژئوگرید ریخته می‌شود.
- ژئوگرید پلی استری : این ژئوگریدها از پلی استر تشکیل شده‌اند به علت قابلیت مقاومت کشسانی بالای پلی استر و انعطاف‌پذیری بالای آن معمولاً برای تقویت بستر راه و راه‌آهن به کار می‌روند و کاربرد بارز آن‌ها ساخت دیوار حائل می‌باشد و اکثر ژئوگریدهای آسفالتی از ماده پلی استر ساخته شده‌اند ولی شکل ظاهری آن‌ها با ژئوگرید پلی استری متفاوت است.
- ژئوگرید پلی اتیلنی : نوعی از ژئوگرید است که مقاومت کششی بالایی دارد ولی انعطاف ژئوگرید پلی استری را دارا نمی‌باشد و سفت است به همین خاطر برای ساخت گابیون مورد استفاده قرار می‌گیرد.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.