کاخ لینلیتگو

خرابه‌های کاخ لینلیتگو در شهر لینلیتگو، غرب لوتیان، اسکاتلند، ۱۵ مایل (۲۴ کیلومتر) در غرب ادینبورگ واقع شده‌است. این کاخ یکی از خوابگاه‌های اصلی پادشاهان اسکاتلند در سده‌های ۱۵ و ۱۶ بود. پس از یک‌پارچگی سیاسی با انگلستان این کاخ کمتر مورد استفاده قرار می‌گرفت، و در ۱۷۴۶ دچار آتش‌سوزی شد. امروز این کاخ تاریخی از دیدگاه توریستی مورد توجه است و به صورت یکی از کانون‌های جذب بازدید کننده، زیر توجه و حمایت بنیاد اسکاتلند تاریخی قرار گرفته‌است.[3]

نمای جنوبی کاخ لینلیتگو
لینلیتگو
  • گیلی اسکاتلندی: Gleann Iucha[1]‎
  • اسکاتلندی: Lithgae[2]‎

چشم‌انداز شهرک لینلیتگو از کاخ لینلیتگو
جمعیت۱۴٬۰۰۰ 
OS grid referenceNS996774
محدوده
Lieutenancy area
کشوراسکاتلند
کشور مستقلبریتانیا
پست شهرلینلیتگو
کدپستی منطقهEH49
کد تلفن۰۱۵۰۶
پلیسپلیس اسکاتلند
آتشنشانیScottish
آمبولانسScottish
مجلس اروپااسکاتلند
مجلس انگلستان
  • Linlithgow and East Falkirk
پارلمان اسکاتلند
  • Linlithgow

بنیان‌گذاری

در سدهٔ ۱۲ یک سرای سلطنتی در این محوطه وجود داشته‌است.[4] در سدهٔ ۱۴ نیروهای اشغال‌گر انگلیسی زیر فرمان ادوارد یکم این سایت را به‌سازی کرده و به یک پایگاه نظامی ایده‌آل برای تأمین امنیت مسیرهای تدارکاتی میان دژ ادینبورو و دژ استرلینگ تبدیل کردند. ساختن بنای انگلیسی دژ در مارس ۱۳۰۲ زیر نظارت دو کشیش، ریچارد د وین‌پُل و هنری د گراوندستون آغاز شد. معمار استاد جیمز سن جورج نیز در اجرای آن حضور داشت.[5] در سپتامبر ۱۳۰۲، ۱۴۰ نفر از زنان و شصت نفر از مردان برای کمک به حفاری خندق به آن‌جا آورده شدند؛ به مردان روزانه مبلغ دو پنس و زنان یک پنی پرداخت می‌شد.[6] صد سرباز پیاده هم به عنوان کارگر در درون دژ به کار گرفته شده‌بودند و کار در طول تابستان سال ۱۳۰۳ ادامه یافت.[7]

در ۱۴۲۴، بخشی از شهر لینلیتگو در یک آتش‌سوزی بزرگ نابود شد.[8] شاه اسکاتلند جیمز اول بازسازی این کاخ را به عنوان محل اقامت اصلی برای خانواده سلطنتی اسکاتلند آغاز کرد، همچنین شروع به بازسازی کلیسای سنت مایکل که بلافاصله در جنوب کاخ قرار دارد کرد: کلیسا پیش از این به عنوان یک انبار در طول اشغال ادوارد استفاده شده‌بود.[9]

به‌نظر می‌رسد استفاده از لغت پالاس[persian-alpha 1] (کاخ) برای ارجاع به این بنا، که در سال ۱۴۲۹ میلادی مستند شده‌است، نخستین استفادهٔ این لغت در اسکاتلند باشد. در دوران سلطنت جیمز چهارم لینلیتگو تکمیل شد و کاخ‌هایی دیگر با تناسبات ایتالیایی بازسازی شدند. بر اساس شواهد تاریخی، تعدادی بنّای ایتالیایی در دربار جیمز چهارم مشغول به کار بودند.[10]

منابع
  1. palace
  1. "Ainmean-Àite na h-Alba - Gaelic Place-Names of Scotland - Database". gaelicplacenames.org. Archived from the original on 5 March 2016. Retrieved 27 February 2016.
  2. Andy Eagle. "The Online Scots Dictionary". Scots Online.
  3. ویکی‌پدیا انگلیسی
  4. "Linlithgow Palace: Property detail". Historic Scotland.
  5. Notices of Original Documents illustrative of Scottish History, Maitland Club, (1841), 67-83, (headings only).
  6. Accounts of the Master of Works, vol. 1 (1957) HMSO, lxvi, (Latin).
  7. Simpson, Grant, & Galbraith, James, ed. , Calendar Documents Scotland in PRO and British Library, vol. 5 supplementary, SRO (n.d), no. 305, no. 472 (h, j, u), 'j' mentions Robert de Wynpol (Wimpole) working in Summer 1303, 472 (k) mentions the Warwolf lupus-guerre siege engine at Stirling Castle.
  8. «British Castle - Linlithgow Palace History». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ سپتامبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۶.
  9. "St Michael's Church Feature Page". Undiscovered Scotland. Retrieved 2009-08-06.
  10. M. Glendinning, R. MacInnes and A. MacKechnie, A History of Scottish Architecture: From the Renaissance to the Present Day (Edinburgh: Edinburgh University Press, 1996), شابک ‎۰−۷۴۸۶−۰۸۴۹−۴ , p. 9.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.