کریستیان دیور

کریستیان دیور، (به فرانسوی: Christian Dior) (زادهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۱۹۰۵ – درگذشتهٔ ۲۴ اکتبر ۱۹۵۷) طراح مد فرانسوی بود که به‌عنوان یکی از سرشناس‌ترین بنیانگذاران خانه مد در جهان و با نام «دیور» نیز شناخته می‌شود.

کریستیان دیور
تصویر کریستیان دیور بر روی یک تمبر رومانیایی ۲۰۰۵
زادهٔ۲۱ ژانویهٔ ۱۹۰۵
گرانویل، مانش، فرانسه
درگذشت۲۴ اکتبر ۱۹۵۷ (۵۲ سال)
مونته‌کاتینی ترمه، توسکانی، ایتالیا
علت درگذشتسکته قلبی
آرامگاهCimetière de Callian, Callian, Departement du Var, Provence-Alpes-Côte d'Azur, France
ملیتفرانسوی
تحصیلاتعلوم سیاسی
Label Nameکریستین دیور اس. آ.
والدینMaurice Dior
Madeleine Dior
خویشاوندانکاترین دیور (خواهر)
فرانسیس دیور (خواهر یا برادرزاده)

آغاز زندگی

کریستین دیور در گرانویل، یک شهر ساحلی در سواحل نرماندی فرانسه به‌عنوان دومین فرزند از پنج فرزند موریس دیور به دنیا آمد. پدرش ثروتمند و یک تولیدکننده کود بود و همسر او، ایزابل کاردامونه نام داشت.[1][2][3]

دیور پس از تولد تا سن ده سالگی در نورماندی فرانسه ماند و در ده سالگی به همراه والدین خود به پاریس رفت. اما آنها تابستان هر سال را در خانه نرماندی می‌گذراندند. در سال ۱۹۲۸ (میلادی) پس از تحصیل در علوم سیاسی، در ارتش به خدمت پرداخت. خانواده او دوست داشتند که او دیپلمات شود. اما او بیشتر به هنر علاقه داشت.[2][3][4]

خانه و موزه کریستین دیور در گرانویل، مانش، فرانسه

زندگی حرفه‌ای

طراحی

پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه در سال ۱۹۲۸ (میلادی) با قرض پولی از پدرش یک نمایشگاه هنری باز کرد. در مدت کوتاهی، این نمایشگاه میزبان آثار افراد صاحب نامی مانند به ژرژ براک، پابلو پیکاسو، ژان کوکتو و ماکس ژاکوب شد.[3]

او کار طراحی پوشاک را در سال ۱۹۳۵ (میلادی) با بازگشت به پاریس و فروش طرح‌های نخستین خود آغاز کرد. او طرح‌های خود را به مجله‌هایی مانند فیگارو ایلوستر می‌فروخت. پس از چند سال روبرت پیگرت، طراح پوشاک، او را در سال ۱۹۳۸ (میلادی) به عنوان "دستیار طراح" استخدام کرد. در طول جنگ جهانی دوم، دیور در جنوب فرانسه خدمت می‌کرد. سپس در سال ۱۹۴۱ (میلادی) دوباره به پاریس بازگشت و در سالن طراحی بزرگتری برای لوسیه لیلانگ مشغول به کار شد.[3]

در سال ۱۹۴۶ (میلادی) مارسل بوساک (دارنده کارخانهٔ پارچه و یکی از ثروتمندان فرانسه) از کریستیان دیور دعوت کرد تا برای «خانه مد فیلیپ اِت گستون» طراحی کند. اما دیور این درخواست را نپذیرفت. زیرا می‌خواست یک خانه ی مد تازه باز کند. دیور در سال ۱۹۴۷ (میلادی) با پشتیبانی مارسل بوساک، سالن مد خود را باز کرد.[5]

دیور کمک کرد تا پاریس محاصره‌شدهٔ پس از جنگ، دوبار به پایتخت و مرکز مد تبدیل شود. هر کدام از مجموعه‌های او در سراسر این دوره دارای موضوعی خاص بودند. در بهار ۱۹۴۷ (میلادی) مدلی با نام پیشنهادی کارول یا "شکل ۸" ارائه کرد که مدل تازه‌ای با شانه‌های برجسته، ران‌های مشخص و برجسته و کمری باریک بود. درمجموعه بهار سال ۱۹۵۳ (میلادی) با نام "لاله"، تعداد زیادی تصویرهای پرگل و نقشدار را به نمایش گذاشت. مدل "خط A" بهار ۱۹۵۵ (میلادی) با کمری نامشخص و نیمرخی صاف که بر روی ران‌ها و پاها پهن و عریض می‌شد به حرف A شباهت داشت. بعضی از طرح‌های دیور به زمان امپراطوری دوم و سایر سبک‌های تاریخی شباهت داشت و از روی آن‌ها شبیه‌سازی شده بود، البته او پوشاک‌های مردانه نیز طراحی می‌کرد و آن‌ها را در بخشی از مدل‌های قفسه مدرن قرار می‌داد.

دیور به همراه شریک خود جکووس رووت، در ایجاد قراردادهای کاری در تجارت مد، پیش قدم بود. در سال ۱۹۴۸ (میلادی) او قراردادهای پر سودی در معامله برای پوشاک خز دار، جوراب‌های زنانه ساق بلند و عطر ترتیب داد که نه تنها برای او ایجاد درآمد می‌کردند بلکه او را به یک نام آشنا تبدیل کردند.

ویژگی‌ها

دیور در طراحی پوشاک و عطرهای خود از منطره دریا و ساحل و همچنین باغ گلی الهام می‌گرفت که مادر او در خانه نرماندی پرورش می‌داد.[2]

انتقادها

از انتقادهای وارده به او پوشیدگی بیش از اندازه بدن (به ویژه ساق پا) است. همچنین در دوران جنگ که پارچه، کم بود او پارچه زیادی برای پوشاک خود استفاده می‌کرد.[3]

مدل‌های پاییز و زمستان ۱۹۵۱

درآمد

او سالانه ۲۰ میلیون دلار آمریکا درآمد داشت.[3]

درگذشت

دیور، درحالی‌که در مونته‌کاتینی ترمه ایتالیا تعطیلات خود را سپری می‌کرد، در ۲۳ اکتبر سال ۱۹۵۷ درگذشت.[6] برخی از گزارش‌ها علت مرگ او را سکته قلبی پس از خفگی بر اثر گیرکردن استخوان ماهی در گلویش نوشتند.[7]

مجله تایم اعلام کرد که او در اثر سکته قلبی پس از ورق‌های بازی درگذشته‌است.[8] به هر حال تاکنون مرگ وی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و علت درگذشت دیور همچنان صراحتاً اعلام نشده‌است. مرگ نابهنگام دیور در سال ۱۹۵۷ دنیای مد را از یک رهبر بزرگ صاحب سبک محروم کرد. کریستین دیور تنها یک دهه تحت نام تجاری خود طراحی کرد، اما تأثیر او در مد، تا سال‌ها پس از مرگش باقی ماند.

موزه

در سال ۱۹۸۷ (میلادی) پیشنهاد شد که خانه پدری او در نرماندی تبدیل به موزه شود. این موزه در سال ۱۹۹۷ (میلادی) باز شد. این، تنها موزه فرانسه بود که کاملا ویژه یک هنرمند دنیای مد فرانسه بود. در سال ۲۰۱۷ (میلادی) موزه ایو سن لوران در پاریس کارهای او را به نمایش گذاشت.[2]

کتاب
  • کریستیان دیور و من (کتاب خاطرات)[2]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. Pochna, M-F. (1996). Christian Dior: The Man Who Made the World Look New p. 5, Arcade Publishing. شابک ‎۱−۵۵۹۷۰−۳۴۰−۷ .
  2. رضا نوری-روزنامه‌نگار (۲۵ آبان ۱۳۹۷). «کریستیان دیور، رنگ‌ خانه پدر و بوی باغ مادر». بی‌بی‌سی فارسی.
  3. هادی ملکی (۲۰ خرداد ۱۳۹۶). «بیوگرافی کریستین دیور». بامیلو. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ آوریل ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۹.
  4. Pochna, Marie-France (1996). Christian Dior : the man who made the world look new (1st English language ed.). New York: Arcade Pub. p. 207. ISBN 1559703407.
  5. «زندگی‌نامهٔ کریستین دیور». هم‌میهن. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ ژوئن ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۹ ژوئن ۲۰۱۲.
  6. In french : Grunebaum, Karine (30 January 2013). ""J'ai vu mourir Christian Dior" par Francis Huster". parismatch.com. Archived from the original on 18 November 2016. Retrieved 18 November 2016.
  7. Waldman, Hb (November 1979). "Christian Dior". Design Museum, Dental student. 58 (3): 58–60. ISSN 0011-877X. PMID 399225. Retrieved 11 November 2013.
  8. "Time news". TIME. 4 November 1957. Retrieved 7 March 2008.

منابع
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کریستیان دیور موجود است.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.