کفیل
کفیل کلمه ایست عربی در لغت به معنی ضامن و کسی که از دیگری کفالت کند، می‌باشد.[1]
کفیل در اصطلاح حقوقی، شخصی است که حضور مرتب متهم را در مواقع احضار او در برابر مبلغ معینی وجه، تعهد و کفالت می‌نماید.[2]
کفالت به عهده گرفتن کاری به جای کسی.[1] عقدی است که به موجب آن شخص ثالثی که کفیل نامیده می‌شود حضور مورد نیاز متهم (مکفول) را نزد مقامات قضائی تا پایان رسیدگی و صدور و اجرای حکم در ازای مبلغ معینی (وجه الکفاله) تعهد می‌کند.[3]
پانویس
- معین، فرهنگ فارسی معین، جلد سوم.
- آخوندی، آئین دادرسی کیفری، جلد دوم، ص ۱۴۷
- آشوری، آئین دادرسی کیفری، جلد دوم، ص ۱۸۵
منابع
- معین، محمد. فرهنگ فارسی معین، چاپ سوم. تهران: نشر سرایش، ۱۳۸۱. ۹۶۴-۹۲۰۳۵-۹-۱.
- آخوندی، محمود. آئین دادرسی کیفری. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۷۴.
- آشوری، محمد. آئین دادرسی کیفری. تهران: سمت، ۱۳۸۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.