کنوانسیون بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا
کنوانسیون بینالمللی ایمنی جان اشخاص در دریا یا سولاس (به انگلیسی: International Convention for the Safety of Life at Sea) معاهدهای بینالمللی است که هدف آن تعیین حداقل استانداردهای ساخت، تجهیز و راه اندازی کشتیها با توجه به ایمنی آنها است.[1] این کنوانسیون مهمترین معاهده بینالمللی دریایی در مورد افزایش ایمنی در کشتیرانی است که نسخه اولیه آن در سال ۱۹۱۴ پس از حادثه کشتی تایتانیک تدوین شد.[1] این معاهده به مرور زمان تکمیل شده و نسخههای متعددی از آن تدوین و به تصویب رسیده است.[2] نسخه کنونی این کنوانسیون نسخه سال ۱۹۷۴ است که به عنوان سولاس ۱۹۷۴ شناخته میشود و از تاریخ ۴ خرداد ۱۳۵۹ اجرایی شدهاست.[1]
اعضا
تا تاریخ ۱۹ بهمن ۱۳۹۵ تعداد دولتهای عضو این معاهده به ۱۶۳ کشور رسیده است که شامل حدود ۹۹٫۱۵٪ تناژ ناخالص ناوگان تجاری جهان میشود.[3] جمهوری اسلامی ایران نیز پس از ترجمه، بررسی مفاد و فراهم سازی زمینه اجرای این کنوانسیون در سازمان بنادر و کشتیرانی، در سال ۱۳۷۳ به این کنوانسیون ملحق شد.[4]
بخشهای معاهده
این کنوانسیون شامل فصول زیر است:[1]
- فصل اول- مقررات اصلی
- فصل دوم- قسمت اول- ساخت و ساز- زیر مجموعهها و تعادل، ماشینها و تأسیسات الکتریکی
- فصل دوم- قسمت دوم- حفاظت، تشخیص و انهدام آتشسوزی
- فصل سوم- لوازم و تجهیزات نجات
- فصل چهارم- ارتباطات رادیویی
- فصل پنجم- ایمنی ناوبری
- فصل ششم- حمل کالاها
- فصل هفتم- حمل کالاهای خطرناک
- فصل هشتم- کشتیهای هستهای
- فصل نهم- مدیریتهای مربوط به عملکرد امن کشتی
- فصل دهم- اقدامات ایمنی برای شناورهای تندرو
- فصل یازدهم- قسمت اول- اقدامات ویژه جهت بالا بردن ایمنی دریایی
- فصل یازدهم- قسمت دوم- اقدامات ویژه جهت بالا بردن امنیت دریایی
- فصل دوازدهم- اقدامات افزوده برای شناورهای فله بر
- فصل سیزدهم- تاییدیه شایستگی
- فصل چهاردهم- اقدامات ایمنی برای عملکرد کشتیها در آبهای قطبی
منابع
- «International Convention for the Safety of Life at Sea (SOLAS), 1974». سازمان بینالمللی دریانوردی.
- «کنوانسیون سولاس چیست؟». تین نیوز.
- «Status of multilateral Conventions» (PDF). International Maritime Organization. ص. صفحهٔ ۱۶.
- «اجرای استانداردهای بینالمللی اساس نظارت بر امور دریانوردی». سازمان بنادر و دریانوردی. دریافتشده در ۲۰۱۷-۰۲-۰۸.