گوستاو ون دو ووستین

گوستاو ون دو ووستین (به هلندی: Gustave Van de Woestijne)؛ ۲ اوت ۱۸۸۱ – ۲۱ آوریل ۱۹۴۷) یک نقاش اکسپرسیونیست اهل بلژیک بود.

شام آخر اثر گوستاو ون دو ووستین، ۱۹۲۷
بورین اثر کوستاو ون دو ووستین، حدود ۱۹۲۵

او عضو نخستین گروه لتم بود، گروهی از هنرمندان که در روستای سن مرتان لتم در ساحل رود لایه در نزدیکی خنت کار می‌کردند. او برادر شاعر فلمنکی، کارل ون دو ووستین، بود. ووستین پس از مرگ در گورستان کامپو سانتو در شهر خنت به خاک سپرده شد.

افتخارات
  • ۱۹۱۹: شوالیه نشان لئوپولد.[1]

آثار وی در موزه سلطنتی هنرهای زیبا، آنتورپ
  • سنت برنارد، ۱۹۰۱
  • مرد نابینا (نقاشی)، ۱۹۱۰
  • خواب‌رونده‌ها، ۱۹۱۸
  • آدریان، ۱۹۲۱
  • نوشنده‌های لیکور، ۱۹۲۲
  • گاستون و خواهرش، ۱۹۲۳
  • لاجورد، ۱۹۲۸
  • هنوز زندگی با انگور ، ۱۹۳۷
  • مسیح زخم‌هایش را نشان می‌دهد، ۱۹۲۱
  • De twee lentes، ۱۹۱۰

منابع
  1. Royal Decree of H.M. King Albert I on 14.11.1919
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.