یس پیتر آسموسن

یِس پیتر آسموسن (به دانمارکی: Jes Peter Asmussen)‏ (۲ نوامبر ۱۹۲۸ – ۵ اوت ۲۰۰۲) سومین ایران‌شناس بزرگ بعد از آرتور کریستنسن و کای بار است.[1]

آسموسن در دوم نوامبر ۱۹۲۸ در جنوب یوتلاند دانمارک به دنیا آمد. پس از تحصیلات مقدماتی، در سال ۱۹۴۸ در دانشکدهٔ الهیات کپنهاگ به تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۵۴ به دریافت مدرک عالی الهیات نایل آمد و یک سال با عنوان کشیش در نیروی دریایی سلطنتی دانمارک در گرینلند خدمت کرد.[2]

تخصص آسموسن در ادیان باستانی ایران، به‌ویژه آیین مانی و تاریخ و ادبیات فارسی و عربی است و متن و ترجمهٔ یکی از نسخه‌های ختنی (سکایی) را منتشر کرده‌است. از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۰ در کپنهاگ معلم بوده، از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۶ استادیار، و از ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۷ دانشیار بوده‌است. در سال ۱۹۷۳ به عضویت آکادمی سلطنتی علوم و ادبیات دانمارک انتخاب شد. در سال ۱۹۷۶ به لقب «شوالیهٔ دانبروگ» مفتخر شد.[3]

آثار

آثار او مربوط به ایران و ادب فارسی عبارتند از:

  • متون تاریخی دوران هخامنشی.[4]
  • ملاحظاتی دربارهٔ برخی قصه‌های عامیانهٔ ایرانی در ارتباط با جادوگری.[5]
  • ادبیات کلاسیک فارسی نو در ترجمهٔ آثار یهودی-فارسی.[6]
  • چند واژهٔ کمیاب در مثنوی جمشید و خورشید از سلمان ساوجی.[7]
  • نظری به ادبیات کلاسیک ایران.[8]
  • ادبیات ایران.[9]
  • نوای سرودهای به یهودی-فارسی.[10]

پانویس
  1. Sundermann، Werner. «ASMUSSEN, Jes Peter». Encyclopædia Iranica. دریافت‌شده در ۲۰۱۲-۰۴-۰۳.
  2. رستمی، ایرانشناسان و ادبیات فارسی، ۶۱۱.
  3. رستمی، ایرانشناسان و ادبیات فارسی، ۶۱۱.
  4. رستمی، ایرانشناسان و ادبیات فارسی، ۶۱۲.
  5. رستمی، ایرانشناسان و ادبیات فارسی، ۶۱۲.
  6. رستمی، ایرانشناسان و ادبیات فارسی، ۶۱۲.
  7. رستمی، ایرانشناسان و ادبیات فارسی، ۶۱۲.
  8. رستمی، ایرانشناسان و ادبیات فارسی، ۶۱۲.
  9. رستمی، ایرانشناسان و ادبیات فارسی، ۶۱۲.
  10. رستمی، ایرانشناسان و ادبیات فارسی، ۶۱۲.

منابع

جستارهای وابسته
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.