N-گلیکولیزاسیون

N-گلیکولیزاسیون (انگلیسی: N-linked glycosylation‎) به فرایند اتصال مولکول قندی الیگوساکارید (موسوم به مولکول گلیکان) به یک اتمِ نیتروژن (نیتروژن آمیدیِ باقیماندهٔ آسپاراژین در یک پروتئین) گفته می‌شود که در علم بیوشیمی مورد مطالعه و بررسی است.[1] نوع اتصالات اتمی، هم در عملکرد[2] و هم در ساختار فیزیکی[3] پروتئین‌های برخی از یوکاریوت‌ها مؤثر است.

انواع گوناگون گلیکان در ارگانیسم‌های مختلف.

فرایند N-گلیکولیزاسیون در یوکاریوت‌ها، باستانیان و خیلی بندرت، در باکتری‌ها رخ می‌دهد. ماهیت گلیکان‌های حاوی پیوند نیتروژنی که به گلیکوپروتئین متصل می‌شوند، بر حسب آنکه در کدام سلول بیان می‌شوند، متفاوت است.[4] این موضوع همچنین در گونه‌های مختلف با هم تفاوت دارد و گونه‌های مختلف جانوری، انواع متفاوتی از گلیکان‌های دارای پیوند نیتروژنی را می‌سازند.

مسیر بیوسنتز گلیکوپروتئین‌های حاوی پیوند نیتروژنی: این فرایند در شبکه آندوپلاسمی شروع می‌شود و در دستگاه گلژی ادامه می‌یابد و در غشاء پلاسمایی خاتمه می‌یابد. محصول نهایی، یا ترشح می‌شود یا در داخل همان غشاء پلاسمایی باقی می‌ماند.

جستارهای وابسته

منابع
  1. "Glycosylation". UniProt - Protein sequence and functional information.
  2. Patterson MC (Sep 2005). "Metabolic mimics: the disorders of N-linked glycosylation". Seminars in Pediatric Neurology. 12 (3): 144–51. doi:10.1016/j.spen.2005.10.002. PMID 16584073.
  3. Imperiali B, O'Connor SE (Dec 1999). "Effect of N-linked glycosylation on glycopeptide and glycoprotein structure". Current Opinion in Chemical Biology. 3 (6): 643–9. doi:10.1016/S1367-5931(99)00021-6. PMID 10600722.
  4. Drickamer K, Taylor ME (2006). Introduction to Glycobiology (2nd ed.). Oxford University Press, USA. ISBN 978-0-19-928278-4.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.