آتاراکسیا
آتاراکسیا یا آتاراشیا (یونانی: ἀταραξία) که به‌طور تحت‌اللفظی به معنای آرامش است، مفهومی است در فلسفهٔ یونان باستان به خصوص در فلسفهٔ پیرهون و اپیکور.[1] به حالتی گفته می‌شود که در آن شخص دارای تعادل فکری، بی دغدغگی و آزادی عمل باشد .سکستوس امپریکوس می‌گوید: " "آتاراکسیا حالتی بی نظیر از آرامش روحی است". در استفاده غیر فلسفی، این اصطلاح برای توصیف حالت سربازانی که در شرایط ایدئال آماده ورود به جنگ هستند استفاده می‌شود.
در اپیکوریسم، آتاراکسیا تنها خوشبختی که امکان دست یافتن دارد شناخته می‌شود. آرامشی پایدار که انسان تا پایان زندگی از همهٔ نگرانی‌ها دور نگاه داشته شود.
پانویس
- «British Dictionary definitions for ataraxia Expand:ataraxia». دریافت‌شده در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶.
منابع
- Pyrrho | Internet Encyclopedia of Philosophy
- Routledge Encyclopedia of Philosophy: Epicureanism
- عبادیان، محمود؛ قاضی‌مرادی، حسن (۱۳۸۱). رسالهٔ دکترای فلسفه کارل مارکس: یادداشت مترجمان. نشر اختران. ص. ص ۱۵. پارامتر
|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.