هدونیسم

لذت‌گرایی (شادخواری، شادی‌جویی) یا هدونیسم (به فرانسوی: Hédonisme)، مکتبی فلسفی است که یافتن لذت و شادی جویی را هدف و ارزش غایی، و مهمترین پیشهٔ انسان می‌داند. واژهٔ هدونیسم از واژهٔ یونانی هدونی به معنای شهوت، گرفته شده‌است. هدونیسم یعنی فلسفه لذّت‌طلبی، عشرت‌طلبی و خوشگذرانی. پیروان این فلسفه معتقدند فرجام و هدف از زندگی تنها کسب لذّت و خوشگذرانی است. در واقع هدف و غایت اعمال را کسب لذّت معرفی می‌کنند.[1]

نمایش هدونیسم ابتدائی یک کودک با بازی با آب

اساسا هدونیسم به خانواده ای از نظریه ها اطلاق می شود که که لذت نقش اصلی را در آنها بازی می کند و در همه آنها مشترک است. لذت گرایی روانشناختی یا انگیزشی بیان میکند که رفتار ما به تمایل به افزایش لذت و کاهش درد اطلاق می شود[2][3]. از جانب دیگر ، لذت گرایی هنجاری یا اخلاقی مربوط به این نیست که ما چگونه عمل میکنیم ، بلکه به این است که ما باید چگونه عمل کنیم: ما باید لذت را دنبال کنیم و از درد دوری گزینیم[2].لذت گرایی بدیهی ، که بعضاً به عنوان بخشی از لذت گرایی اخلاقی تلقی می شود ، تزهایی است که در آنها فقط لذت دارای ارزش ذاتی است[4].

طبیعت و ذات لذت

لذت بردن در تمام اشکال لذت گرایی نقشی بنیادی دارد. این اشاره به تجربه ای است که احساس خوبی دارد ، که شامل لذت بردن از چیزی است.[5][6]لذت با درد یا رنج ، که نوعی احساس بد قلمداد میشود ، در تضاد است.[7]مباحث درون لذت گرایی معمولاً بیشتر بر لذت تمرکز دارند ، اما به عنوان جنبه منفی آن ، درد در این مباحث به همان اندازه ضمنی است. لذت و درد هر دو درجه دارند و به عنوان ابعادی در نظر گرفته می شوند که از درجه های مثبت از یک نقطه خنثی به درجه منفی می رود. اصطلاح "خوشبختی" اغلب در این سنت به معنای تعادل لذت بر درد است.[8]

در زبان طبیعی ، اصطلاح "لذت" در درجه اول با لذت های حسی مانند لذت بردن از میل کردن غذا ، نوشیدن یا رابطه جنسی همراه است.[9]اما در معنای عرفی و عمومی ، شامل انواع تجارب مثبت یا دلپذیر از جمله لذت بردن از ورزش ، تماشای غروب آفتاب یا انجام یک فعالیت ارضا کننده ذهنی است. نظریه های لذت تلاش می کنند تا مشخص کنند که این تجربیات لذت بخش بین انسان ها مشترک هستند ، و این برای آنها ضروری است.[6]آنها به طور سنتی به نظریه های کیفیت و نظریه های نگرش تقسیم می شوند.[10]نظریه های بیان میکنند که لذت خود نوعی تجربه لذت بخش است در حالی که نظریه های نگرش بیان می کنند که لذت به نوعی از تجربه خارج است ، زیرا به ««نگرش آزمودنی»» تجربه بستگی دارد.[6][10]

قابل قبول بودن نسخه های مختلف لذت گرایی تحت تأثیر نحوه تصور طبیعت لذت است.[8]یکی از اشکال مهم لذت گرایی این است که آنها قادر به ارائه یک گزارش ساده و واحد از زمینه های مربوطه خود هستند. اما این تنها در صورتی ممکن است که لذت خود پدیده ای یکپارچه باشد. این مورد زیر سوال رفته است ، عمدتا به دلیل طیف گسترده ای از تجارب لذت که به نظر می رسد هیچ یک از ویژگی های مشترک مشترک نیست.[11][12][13]یكی از راههای پاسخ گویی به نظریه پردازان كیفیت برای پاسخ به این ایراد وارد شده به نظریه ، اشاره به این است كه لحن لذت جویانه تجربه ها كیفیت منظمی نیست بلكه كیفیت مرتبه بالاتر است.[14][15]

منابع
  1. http://www.welayatnet.com/fa/news/44167
  2. Weijers, Dan. "Hedonism". Internet Encyclopedia of Philosophy. Retrieved 29 January 2021. "Psychological hedonism". Encyclopedia. کاراکتر line feed character در |عنوان= در موقعیت 90 (کمک)
  3. Oberhelman, David D. "Stanford Encyclopedia of Philosophy2001311Principal Editor, Edward N. Zalta. Stanford Encyclopedia of Philosophy. Stanford, CA: The Metaphysics Research Lab, Center for the Study of Language and Information, Stanford University 1999; updated every three months. Internet URL: http://plato.stanford.edu, ISSN: 1095-5054 Gratis Last visited: May 2001". Reference Reviews. 15 (6): 9–9. doi:10.1108/rr.2001.15.6.9.311. ISSN 0950-4125.
  4. HAWKINS, JENNIFER (2011-05-23). "Daniel M. Haybron, The Pursuit of Unhappiness: The Elusive Psychology of Well-Being (Oxford: Oxford University Press, 2008), pp. ix + 357". Utilitas. 23 (2): 237–241. doi:10.1017/s0953820811000094. ISSN 0953-8208.
  5. Pallies, Daniel (2020-05-12). "An honest look at hybrid theories of pleasure". Philosophical Studies. 178 (3): 887–907. doi:10.1007/s11098-020-01464-5. ISSN 0031-8116.
  6. Pallies, Daniel. "An honest look at hybrid theories of pleasure". Philosophical Studies. 178 (3): 887–907. doi:10.1007/s11098-020-01464-5. ISSN 0031-8116.
  7. Katz, Leonard D. (2016). "Pleasure". The Stanford Encyclopedia of Philosophy.
  8. Weijers, Dan. "Hedonism". Internet Encyclopedia of Philosophy. Retrieved 29 January 2021.
  9. Franco, Eli (2007-07-14). "The Macmillan Encyclopedia of Philosophy–40 years later". Journal of Indian Philosophy. 35 (3): 287–297. doi:10.1007/s10781-006-9006-0. ISSN 0022-1791.
  10. Bramble, Ben (2013). "The Distinctive Feeling Theory of Pleasure". Philosophical Studies. 162 (2): 201–217. doi:10.1007/s11098-011-9755-9. S2CID 170819498.
  11. Franco, Eli (2007-07-14). "The Macmillan Encyclopedia of Philosophy–40 years later". Journal of Indian Philosophy. 35 (3): 287–297. doi:10.1007/s10781-006-9006-0. ISSN 0022-1791.
  12. Pallies, Daniel. "An honest look at hybrid theories of pleasure". Philosophical Studies. 178 (3): 887–907. doi:10.1007/s11098-020-01464-5. ISSN 0031-8116.
  13. Smuts, Aaron (2011). "The Feels Good Theory of Pleasure". Philosophical Studies. 155 (2): 241–265. doi:10.1007/s11098-010-9566-4. S2CID 170258796.
  14. Franco, Eli (2007-07-14). "The Macmillan Encyclopedia of Philosophy–40 years later". Journal of Indian Philosophy. 35 (3): 287–297. doi:10.1007/s10781-006-9006-0. ISSN 0022-1791.
  15. Pallies, Daniel. "An honest look at hybrid theories of pleasure". Philosophical Studies. 178 (3): 887–907. doi:10.1007/s11098-020-01464-5. ISSN 0031-8116.

Wikipedia contributors, "Hedonism," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Hedonism&oldid=298698053 (accessed June 26, 2009).

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.