آزادی سیاسی
آزادیهای سیاسی؛ این آزادیها به مردم یک جامعه اجازه میدهند تا نوع حکومت دلخواه و نمایندگان خود را برای شرکت در مجلس یا مجالس قانونگذاری آزادانه انتخاب کنند. آزادیهای سیاسی سبب میشوند که مردم بتوانند [[البته اندیشمندان فلسفه سیاسی معتقدند که هر چند آزادی انتخاب حکومت از پیامدهای آزادی است ولی این امتیاز در اعلیترین مرتبه صرفاً به اکثریت تعلق میگیرد و اقلیت ناگزیر از انقیاد و پذیرش سلطه اکثریت است که در ذات اآن نوعی دیکتاتوری و اجبار نهفتهاست و برای این تضاد و پارادوکس تا بحال جوابی قانع کننده یافت نشدهاست]] آزادانه از سیاستهای دولت انتقاد کنند، انجمنها، سازمانها و احزاب سیاسی تشکیل دهند یا به آنها بپیوندند. به یاری این آزادیها ست که همهٔ مردم یک جامعه میتوانند در حکومت مشارکت داشته باشند.[1]
بخشی از مجموعه مقالههای |
آزادی |
---|
مفاهیم |
بر پایه نوع |
بر پایه حق |
|
انواع آزادی
برخی از آزادیهای شناخته شده به شرح زیر است:
- آزادی مذهب
- آزادی پوشش
- آزادی اقتصادی
- آزادی رای و انتخابات آزاد و دمکراتیک
- آزادیهای اجتماعی
- آزادی جنسی (از جمله آزادی در عشق به همجنس)
- آزادی سیاسی
- آزادی آموزشی و حق ادامه تحصیلات
- آزادیهای قومی و ملیتی
- آزادیهای مدنی
- آزادی بیان
- آزادی مطبوعات
- آزادی انتقاد کردن از قدرت
- آزادی اعتراض کردن
- آزادی مقاومت (از جمله در برابر اشغال نظامی، استعمار و امپریالیسم)
- آزادی در تولید هنر
پانویس
- شورای کتاب کودک (۱۳۷۷)، «آزادی»، فرهنگنامه کودکان و نوجوانان، به کوشش توران میرهادی، ایرج جهانشاهی.، تهران: شرکت تهیه و نشر فرهنگنامه کودکان و نوجوانان، ص. ۸۷، شابک ۹۶۴-۶۳۵۶-۰۱-X