بلاغت

علوم بلاغی، زیباشناسی سخن یا دانش شیواسخنی از جملهٔ فنون ادبی است، و شاخه‌های سه‌گانهٔ معانی، بیان، و بدیع را دربرمی‌گیرد.

در مقایسه با مضامین و زمینه‌های دیرینِ بلاغت در فرهنگها و جوامع جهانی، مطالعات و پژوهش‌های علمیِ معاصر، بُردِ وسیع‌تر و متنوع‌تری از مسائل عملی و معانی نظری را به حیطهٔ علوم بلاغی وابسته و مرتبط دانسته‌اند. در حالی که به‌طور سنتی، این علوم را تنها به حرفه‌ها و زمینه‌هایی از قبیل سیاست، حقوق، روابط عمومی، بازاریابی، و تبلیغات تجارتی منحصر انگاشته‌اند، امروزه، دامنهٔ تحقیقات علوم بلاغی به رشته‌های پیچیده و مختلفی، همچون علوم انسانی، علوم ادیان، علوم اجتماعی، و تاریخ هم گسترش یافته است.

جستارهای وابسته

یونان باستان و تاریخچهٔ بلاغت
سه اصل اساسی بلاغت که توسط ارسطو مطرح شد
اخلاق و رفتار سخنران یا مبلّغ: اِثوس
چگونگی برانگیختن احساسات مخاطبان: پاثُس
لوگوس (لُگُس) که به معنی روش‌های اِقناع است.

منابع

    پیوند به بیرون
    مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به بلاغت در ویکی‌گفتاورد موجود است.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.