داستان فلسفی
ادبیات داستانی فلسفی (انگلیسی: Philosophical fiction) آثار داستانی هستند که بخش زیادی از آنها صرف بحث در خصوص سؤالاتی میشود که معمولاً در یک فلسفه ی استدلالی طرح میشوند.
داستان فلسفی | |
---|---|
ویژگی ها | اختصاص بخش مهمی از آن به سوالات مطروحه در فلسفه استدلالی |
زیرژانرها | |
رمان ایدهها |
فهرستی از مشهورترین داستانهای فلسفی:
نویسنده | نام | زمان | ملاحظات |
---|---|---|---|
آگوستین | دی ماجیسترو | قرن چهارم | از نمونههای اولیه |
پیر آبلار | Dialogue of a Philosopher with a Jew and a Christian | قرن دوازدهم | از نمونههای اولیه |
ابن طفیل | حی بن یقظان | 12th century[1][2] | از نمونههای اولیه |
یهودا هلوی | The Kuzari | قرن دوازدهم | از نمونههای اولیه؛ عربی |
ولتر | سادهدل | ۱۷۵۹ | از نمونههای اولیه |
James Hogg | The Private Memoirs and Confessions of a Justified Sinner | ۱۸۲۴ | |
توماس کارلایل | Sartor Resartus | ۱۸۳۳–۳۴ | Canonical |
یوهان ولفگانگ فون گوته | Wilhelm Meister's Apprenticeship | ۱۷۹۵–۹۶ | Canonical |
لئو تولستوی | جنگ و صلح | ۱۸۶۹ | Canonical |
روبرت موزیل | The Man Without Qualities | 1930-43 | Canonical |
میلان کوندرا | سبکی تحملناپذیر هستی (رمان) | ۱۹۸۴ | |
آلدوس هاکسلی | After Many a Summer | ۱۹۳۹ | |
آلدوس هاکسلی | جزیره (کتاب) | ۱۹۶۲ | |
سی. اس. لوئیس | سهگانه فضایی | ۱۹۳۸، ۱۹۴۳، ۱۹۴۵ | |
سورن کییرکگور | Diary of a Seducer | 1843 | A novel in the highly literary philosophical work Either/Or. |
فریدریش نیچه | چنین گفت زرتشت | ۱۸۸۵ | شاید شناخته شدهترین نمونهٔ یک رمان مدرن فلسفی. |
لئو تولستوی | رستاخیز (کتاب) | ۱۸۹۹ | |
ساموئل بکت | چشمبهراه گودو | ۱۹۵۲ | از شناخته شدهترین نمایشنامههای فلسفی قرن بیستم. |
لویی-فردینان سلین | سفر به انتهای شب | ۱۹۳۲ | |
مارسل پروست | در جستجوی زمان ازدسترفته | ۱۹۱۳–۱۹۲۷ | |
آنتوان دو سنتاگزوپری | شازده کوچولو | ۱۹۴۳ | |
آندره مالرو | چگونگی زندگی آدمی | ۱۹۳۳ | |
فرانتس کافکا | محاکمه (رمان) | ۱۹۲۵ | |
فیلیپ کی. دیک | آیا آدممصنوعیها خواب گوسفند برقی میبینند؟ | ۱۹۶۸ | |
فیلیپ کی. دیک | A Scanner Darkly | ۱۹۷۷ | |
فیلیپ کی. دیک | VALIS | ۱۹۸۱ | |
ژان-پل سارتر | تهوع (رمان) | ۱۹۳۸ | |
ژان-پل سارتر | No Exit | ۱۹۴۴ | An existentialist play outlining Sartrean philosophy. |
ژان-پل سارتر | شیطان و خدا | ۱۹۵۱ | نمایشنامه فلسفی در شرح فلسفه سارتری. |
یوستین گردر | دنیای سوفی | ۱۹۹۱ | |
یوکیو میشیما | The Sailor Who Fell From Grace With The Sea | ۱۹۶۳ | |
دیوید فاستر والاس | شوخی بیپایان | ۱۹۹۶ | |
بیشتر رمانهای آلبر کامو | |||
بیشتر رمانهای فرانتس کافکا | |||
بیشتر رمانهای هرمان هسه | ۱۹۰۴–۵۳ | ||
بیشتر رمانهای استانیسواو لم | ۱۹۴۶–۲۰۰۵ | ||
بیشتر رمانهای آین رند | ۱۹۳۴–۸۲ | ||
نمایشنامههای ساموئل بکت | ۱۹۳۸–۱۹۶۱ | ||
رمانهای آیریس مرداک | ۱۹۵۳–۹۷ | ||
رمانهای آنتونی برجس | ۱۹۵۶–۹۳ | ||
رمانهای ژان-پل سارتر | |||
رمانهای آندره مالرو | |||
رمانهای مارسل پروست،[3] | |||
رمانهای استاندال | |||
رمانهای فیودور داستایفسکی | ۱۸۴۶–۸۱ | ||
داستانهای خورخه لوئیس بورخس | |||
داستانهای اومبرتو اکو |
منابع
- Jon Mcginnis, Classical Arabic Philosophy: An Anthology of Sources, p. 284, Hackett Publishing Company, ISBN 0-87220-871-0.
- Samar Attar, The Vital Roots of European Enlightenment: Ibn Tufayl's Influence on Modern Western Thought, Lexington Books, ISBN 0-7391-1989-3.
- Joshua Landy, Philosophy As Fiction: Self, Deception, and Knowledge in Proust, (2004)
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Philosophical fiction». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.