قصه‌گویی
قصه‌گویی به کنش جمعی و فرهنگی‌ای اشاره دارد که کارکردش هم‌رسانی قصه‌ها است. کنشی که گاهی با بداهه‌پردازی، فنون تئاتری یا حذف و اضافه همراه می‌شود. هر فرهنگی قصه‌ها و روایت‌های خودش را دارد که در قالب ابزارهایی برای سرگرمی، آموزش، حفظ فرهنگ یا القای ارزش‌های اخلاقی دست‌به‌دست می‌شوند. مؤلفه‌های اصلی قصه و قصه‌گویی عبارتند از پیرنگ، شخصیت‌ها و زاویه دید روایت.[1]
تابلو نقاشی کودکی رالی اثر جان اورت میلی. دریانورد برای سر والتر رالی جوان و برادرش قصهٔ رویدادی را می‌گوید که در دریا رخ داده.
اصطلاح «قصه‌گویی» در معنای محدود، به قصه‌گویی شفاهی اشاره دارد و در معنای وسیع‌تر، می‌تواند برای اشاره به نحوه بروز و ظهور روایت قصه در رسانه‌های دیگر هم به کار رود.
منابع
- "Narratives and Story-Telling | Beyond Intractability". www.beyondintractability.org. 2016-07-06. Archived from the original on 2017-07-11. Retrieved 2017-07-08.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Storytelling». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ آوریل ۲۰۱۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.