آندره مالرو

آندره مالرو (به فرانسوی: André Malraux) (زاده ۱۹۰۱ - درگذشته ۱۹۷۶) نویسنده، منتقد هنری و سیاست‌مدار فرانسوی بود.

آندره مالرو
آندره مالرو در سال ۱۹۷۴
اولین وزیر فرهنگ فرانسه
مشغول به کار
۳ فوریه ۱۹۵۹ – ۱۹۶۹
پس ازایجاد پست
وزیر اطلاع‌رسانی
مشغول به کار
۱۲ ژوئن ۱۹۵۸ – ۷ ژوئیه ۱۹۵۸
اطلاعات شخصی
زاده۳ نوامبر ۱۹۰۱
پاریس
درگذشته۲۳ نوامبر ۱۹۷۶ (۷۵ سال)
کرتی
ملیت فرانسه
همسر(ان)کلارا گلداشمیت، ژوزت کلوتیس، ماری مادلن لیو
فرزندانفلورنس، پیر گوتیه، ونسان
پیشهسیاستمدار
تخصصنویسنده، منتقد هنری
جایزه‌هاجایزه گنکور (۱۹۳۳)
فعالیت‌هاتأسیس خانه فرهنگ در سراسر فرانسه
امضا

زندگی

اوان زندگی

مالرو در ۳ نوامبر ۱۹۰۱ در پاریس به دنیا آمد. پدر و مادرش وقتی او خردسال بود جدا شدند و بعد طلاق گرفتند. مالرو نزد مادرش بزرگ شد و به مدرسه زبان‌های شرقی رفت. آندره دانش‌آموز خوبی نبود و نتوانست سال آخر دبیرستان را به پایان برساند. به منظور امرار معاش به کار خرید و فروش کتاب‌های نایاب و همکاری با دکه‌های کتابفروشی کنار رود سن روی آورد. در ژوئن ۱۹۲۱ با دختری به نام کلارا گلداشمیت آشنا شد و علی‌رغم موافق نبودن خانواده مرفه یهودی-آلمانی کلارا با هم ازدواج کردند. زوج جوان به خرید و فروش سهام پرداختند و علی‌رغم سود اولیه، با سقوط نرخ سهام ورشکست شدند.

هندوچین

پس از این واقعه و در ۲۱ سالگی با همسرش به کامبوج رفت. در مدت اقامتش در هندوچین از سیاست استعماری فرانسه در آن ناحیه آزرده بود و به تأسیس روزنامه‌ای بنام «هندوچین در زنجیر» کمک کرد. پس از بازگشت به فرانسه چند رمان نوشت و برای رمان وضعیت بشری که در مورد قیام کمونیستی شانگهای بود جایزه گنکور را دریافت کرد. در ۱۹۳۰ به گروه باستان‌شناسانی پیوست که در ایران و افغانستان کار می‌کردند، در همین سال پدرش نیز خودکشی کرد که ضربه سختی به او وارد آورد.

جنگ

با شروع جنگ داخلی اسپانیا به نیروهای جمهوری‌خواه پیوست و خلبان شد. دو بار در نبرد برای دفاع از مادرید در برابر حمله فالانژیست‌ها زخمی شد.

در جنگ جهانی دوم رانندهٔ تانک بود و دستگیر شد، ولی توانست فرار کند و به نیروهای مقاومت فرانسه بپیوندد. در ۱۹۴۴ گشتاپو او را دستگیر کرد، ولی زنده ماند و به کمک نیروهای مقاومت آزاد شد. پس از جنگ از دولت فرانسه مدال مقاومت و صلیب جنگ و از دولت بریتانیا نشان خدمت برجسته را دریافت کرد.

وزارت

شارل دوگل او را به سمت وزیر اطلاع‌رسانی منصوب کرد. در این دوره آثاری در مورد هنر و فرهنگ منتشر کرد. پس از سقوط دولت دوگل به زندگی شخصی بازگشت. از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۴، مالرو کتاب ۳ جلدی موزه خیالی پیکرتراشی جهان را به چاپ سپرد. در سال ۱۹۵۸ هنگامی که دوگل مجدداً قدرت را به دست گرفت مالرو وزیر فرهنگ فرانسه شد. در این سمت او به تأسیس خانه فرهنگ در سراسر فرانسه پرداخت.

آندره مالرو در طول عمر ۷۵ ساله خود به کشورهای گوناگونی سفر کرد و جالب اینجاست که در این سفرها، بیش از همه شیفته تمدن کهن ایران و شهر زیبا و دیدنی اصفهان شد.[1]

او در مورد اصفهان می‌گوید: "چه کسی می‌تواند ادعا کند زیباترین شهر دنیا را دیده وقتی هنوز اصفهان را ندیده باشد؟"[2][3]

مرگ

آندره مالرو در ۲۳ نوامبر ۱۹۷۶ در کرتی نزدیک پاریس درگذشت.

میراث و افتخارات

ماریو بارگاس یوسا، او را نویسنده‌ای دانست که بر نگارش اثرش عصر قهرمان تأثیر گذاشت.[4] یوسا همچنین بیان کرد که آثارش را «با شور و شوق فراوان» می‌خوانده: «شاید در تمام صحنه‌هایی که در عصر قهرمان اعمال جمعی یا زندگی دانش‌آموزان را همچون جامعه‌ای وصف کرده‌ام، صحنه‌هایی از رُمان‌هایی مالرو را در نظر داشته‌ام که صحنهٔ جمعه را توصیف می‌کند. به نظر من در نوشتنِ جنبه‌های جمعی زندگی، رُمان‌نویس بزرگی بود.»[4]

آثار

رمان

تاریخ هنر

سایر آثار
  • قلمرو فارفلو
  • جنگ با فرشته، گردو بن‌های آلتنبورگ (۱۹۴۸–۱۹۴۳)
  • ضد خاطرات (۱۹۶۷)
  • دوران خواری
  • امید

پانویس
  1. «بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ ژوئیه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۹.
  2. «Iran Review». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴.
  3. «Tourism Review» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۴.
  4. بارگاس یوسا، ماریو (اسفند ۱۳۷۷). واقعیت نویسنده. ترجمهٔ مهدی غبرائی. تهران: مرکز. ص. ۷۵. شابک ۹۶۴۳۰۵۴۲۲۵. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)

منابع
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به آندره مالرو در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آندره مالرو موجود است.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.