باورپذیری
فلسفه |
---|
فیلسوفان |
|
سنتهای فلسفی |
بر پایه دوره |
ادبیات فلسفی |
|
شاخههای فلسفه |
فهرستها |
|
درگاه فلسفه |
باورپذیری یا اعتبار اجزای عینی و ذهنی قابل باور بودن یک پیام یا منبع را در بر میگیرد. باورپذیری دو عنصر کلیدی شامل قابل اعتماد بودن و تخصص را داراست که خود نیز دارای اجزای برونی و درونزا میباشند. بعد از این دو عنصر، پویایی و کاریزمای منبع نیز اهمیت دارد.[1]
اهمیت اعتبار و قابل باور بودن در دوران اینترنت افزایش یافتهاست، تا جایی که برخی مراکز پژوهشی مانند دانشگاه استنفورد نسبت به تدوین معیارهای باورپذیری آنلاین اقدام کردهاند.[2][3]
از جمله باورپذیریهایی که بیشتر مورد پژوهش قرار گرفتهاند میتوان به اعتبار رسانهای، اعتبار علمی، اعتبار پزشکی، اعتبار تجاری و اعتبار آکادمیک اشاره کرد.[4][5]
منابع
- «Digital Media and Youth: Unparalleled Opportunity and Unprecedented Responsibility» (به انگلیسی). دریافتشده در ۲۰۱۹-۰۴-۰۲.
- Fogg, B. J.; Soohoo, Cathy; Danielson, David R.; Marable, Leslie; Stanford, Julianne; Tauber, Ellen R. (2003). "How Do Users Evaluate the Credibility of Web Sites?: A Study with over 2,500 Participants". Proceedings of the 2003 Conference on Designing for User Experiences. DUX '03. New York, NY, USA: ACM: 1–15. doi:10.1145/997078.997097. ISBN 978-1-58113-728-6.
- «The Web Credibility Project - Stanford University». credibility.stanford.edu. دریافتشده در ۲۰۱۹-۰۴-۰۲.
- پوریا, شاه منصوری; بیتا, شاه منصوری (زمستان 1391). "اعتبار رسانه ای به عنوان یک منبع استراتژیک بررسی تئوریک نقش اعتبار رسانه ای در مدلهای مدیریت استراتژیک". مطالعات رسانه ای. 7 (19): 55–64.
- Men, Linjuan Rita (May 2012). "CEO credibility, perceived organizational reputation, and employee engagement". Public Relations Review. 38 (1): 171–173. doi:10.1016/j.pubrev.2011.12.011.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Credibility». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲ آوریل ۲۰۱۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.