فلسفه اولیه اسلامی
فلسفهٔ اولیهٔ اسلامی از دو جریان عمده بهره می‌گرفت:
حکمت مشاء
بزرگ‌ترین نماینده حکمت مشاء ابن‌سینا است.
حکمت اشراق
نماینده حکمت اشراق و بنیان‌گذار آن در جهان اسلامی، سهروردی است. حکمت اشراق، فلسفه را تا حد زیادی از طبیعیات و به خصوص علم هیئت و نجوم کهن مستقل ساخت و فلسفه استدلالی را به عرفان و سیر و سلوک معنوی نزدیک کرد. روش عرفانی در فلسفه که ضمن تأکید بر همراهی عقل و عرفان، بر سلوک قلبی و مجاهدات درونی و تصفیه نفس تأکید می‌کرد در زمان ابن‌عربی به اوج خود رسید.
کندی، فارابی، ابن‌رشد و ابن‌سینا روش منطقی ارسطو را در فلسفه به کار می‌گرفتند.
جستارهای وابسته
- ابن‌سینا
- شهاب‌الدین سهروردی
- حکمت اشراق
- حکمت مشاء
منابع
- هانری کربن (۱۳۵۱)، تاریخ فلسفه اسلامی، ترجمهٔ اسدالله مبشری، به کوشش سیدحسین نصر.، تهران: امیرکبیر، ص. ۲۶۵
- Nasr, Seyyed Hossein, and Leaman, Oliver (eds), History of Islamic Philosophy, Ansarian Publications - Qum, Iran, 1993. ISBN 964-438-307-9
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.