ناصرالدین عبدالله بیضاوی

ناصرالدین عبدالله بیضاوی نام کامل وی: ( ناصرالدین أبو سعید أو أبو الخیر عبدالله بن أبی القاسم عمر بن محمد بن أبی الحسن علی البیضاوی الشیرازی الشافعی) از قضات و افاضل قرن هفتم هجری است. قاضی بیضاوی در بیضا متولد شد و در شیراز به تحصیل علوم پرداخت. وی قبل از رفتن به تبریز مدتی در عهد اتابکان فارس در فارس مقام قاضی‌القضاتی داشت. بعداً به تبریز رفت و تا پایان عمر در آن شهر به تألیف و تدریس و امر قضاوت مشغول بود. بیضاوی معاصر با خواجه نصیرالدین طوسی و قطب‌الدین شیرازی و مصاحب و دوست آنان بود. در مورد سال وفات قاضی اختلاف هست. احتمالاً فوت او مابین سال‌های ۶۸۲ تا ۶۹۲ هجری قمری بوده‌است. کتاب انوار التنزیل و اسرار التاویل یا تفسیر بیضاوی مهم‌ترین تألیف اوست.[1]

ناصرالدین عبدالله بیضاوی
عنوانناصرالدین عبدالله بیضاوی
درگذشته۶۸۵ قمری (۱۲۸۶ میلادی)
لقبسنی
فقهشافعی
عقیدهاشاعره
علاقه اصلیتفسیر قرآن
اثر معروفانوار التنزیل و اسرار التأویل

پانویس

  1. بزرگان نامی پارس، جلد اول، ص ۲۹۷

منابع

  • میر، محمد تقی (۱۳۶۸بزرگان نامی پارس، جلد اول، شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز
  • التاریخ الاسلامی، محمود شاکر، المکتب الاسلامی، بیروت، لبنان.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.