روم (سوره)
سوره سی ام قرآن به نام «روم» نامگذاری شده‌است. مراد از «روم» در واقع روم شرقی یا امپراطوری بیزانس است که برشام و فلسطین تسلّط داشته در بعضی از قبایل جزیره‌العرب هم نفوذ و قدرتی به هم رسانیده بود. سوره روم در مکّه نازل شده و ۶۰ آیه دارد.
| روم | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۸۴ | ||||
| جزء | ۲۱ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۶۰ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۸۱۷ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۳۴۳۳ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
پیش‌بینی سر انجام جنگ
اکثر مفسرین برآنند که چون رومیان در جنگ اول مغلوب پارسیان شدند، مشرکین عربستان (غیرمسلمانان) شاد گردیدند و گفتند: «خوب شد رومیان که اهل کتاب (انجیل) بودند مغلوب ایرانیان شدند، بنابراین مسلمانان هم که اهل کتاب هستند، از ما شکست خواهند خورد.» البته این یک تفسیر است و معنای حقیقی آیه نیست. تفسیر از آن رو بی‌معنی است که ایرانیان قبل از ظهور یهودیت، دارای کتاب اوستا بوده‌اند. یعنی دین مزدیسنا از تمام ادیان یهودیت، مسیحیت و اسلام کهن‌تر است.
در قرآن، خدای اعراب از رومیان طرفداری کرده و وعده داده که در نبردهای بعدی، ایرانیان از رومیان شکست خواهند خورد. بعبارت دیگر، الله صراحتاً اعلام کرده که مسلمان عرب از شکست خوردن ایرانیان در برابر روم، ذی‌نفع خواهند بود و خوشحال خواهند شد.[1][2] از این رو برای تسلّی خاطر و دلداری به مسلمانان عرب، سوره روم نازل گردید و در آن خبر غیبی پیروز شدن رومیان بر پارسیان (ایرانیان) ذکر شد.
اعراب در نهایت به آروزی خود رسیدند؛ شاهنشاهی ساسانی که از جنگ در برابر امپراطوری روم شرقی خسته و فرسوده بود، پس از حمله اعراب به ایران توان مقاومت در برابر اعراب را نداشت تا مسلمانان بیش از پیش شادمان گردند.
فضائل
جعفر صادق می‌گوید:
«هرکس درشب ۲۱ ماه رمضان سوره عنکبوت و روم را بخواند به خدا سوگند او از اهل بهشت خواهد بود و هرگز کس را از این حکم استثناء نمی‌کنم و بیم ندارم که در این سوگند خداوند گناهی بر من نویسد، و براستی که این دو سوره رانزد خداوند مقامی بلند است.»
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ روم (سوره) موجود است. |
 |
متن مربوطه در ویکی‌نبشته: ترجمه قرآن (قمشه‌ای)/روم |