جارالله زمخشری

محمود بن عمر زمخشری خوارزمی با کنیهٔ ابوالقاسم، لقب‌گرفته و شهرت‌یافته به جارالله زَمَخشَری (۲۷ رجب ۴۶۷ - ۹ ذی‌الحجه ۵۳۸ ه‍.ق) مفسر و زبان‌شناس برجسته، ادیب و خطیب فرارودی اهل سنت ایرانی بود که بر علوم گوناگون روزگار دانا بود و مؤلفی پُراثر شمرده می‌شود.[1][2][3][4][5]

جارالله زمخشری
محمود بن عمر خوارزمی
زادهٔ۱۷ مارس ۱۰۷۵/ ۲۷ رجب ۴۶۷
زمخشر، خوارزم
درگذشت۱۲ ژوئن ۱۱۴۴/ ۹ ذی‌الحجه ۵۳۸
گرگانج
محل زندگیخوارزم
پیشهمفسر، زبان‌شناس و ادیب، شاعر
آثارتفسیر کشاف
دیناسلام، اهل سنت

زمخشری برای علم‌آموزی بسیار سفر می‌کرد و در سفرش به بخارا، از مرکبش برافتاد و پایش شکست، مجبور شد آن را قطع کند و پایی چوبین جایگزینش کند. در پیرسالی از راه بغداد به حج رفت. در بغداد با ابن شجری مصاحبت داشت؛ حال آنکه شهرتش فراگیر شده بود. در مکه مدتی ساکن شد و از این به جارالله لقب گرفت و این لقب برای او اسمی عَلَم شد. درگذشت زمخشری در روز عرفهٔ سال ۵۳۸ ه‍.ق (۱۲ ژوئن ۱۱۴۴م) در گرگانج بوده‌است.[6][7][8][9]
او پیرو جنبش سیاسی-اجتماعی معتزله بود. محمود زمخشری در روزگار سلطان ابوالفتح ملکشاه سلجوقی که پشتیبان دانشوران بود زندگی می‌کرد. زمخشری در سال ۴۶۷ه‍.ق در منطقهٔ زمخشر خوارزم (امروزه از توابع استان داش‌حوض ترکمنستان) به دنیا آمد.[10]

آثار
  • اساس البلاغه
  • اطواق الذهب (گردن‌بندهای زرین) در اخلاقیات
  • المفرد والمرکب فی العربیه
  • المفرد والمولف فی النحو
  • المفصل فی النحو
  • امکنه و الجبال و المیاه در جغرافیا
  • انموذج فی النحو
  • تفسیر کشاف (الکشّاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل) ترجمهٔ فارسی: تفسیر کشاف (در چهار جلد)، ترجمهٔ مسعود انصاریانتشارات ققنوس، تهران، ۱۳۸۹.
  • دیوان التمثیل
  • دیوان الشعر
  • رؤس المسایل فی الفقه
  • سواتر الامثال
  • شافعی العی من کلام الشافعی
  • شرح ابیات کتاب سیبویه
  • شقایق النعمان فی حقایق النعمان
  • صمیم العربیه
  • ضالته الناشد فی علم الفرایض
  • قسطاس فی العروض
  • کتاب المنهاج فی الاصول
  • متشابه اسامی الروات
  • محاجات بمسایل النحوی
  • مستقصی فی امثال العرب
  • مقدمه الادب (این کتاب برای تعلیم زبان عربی به مردم مسلمان غیر عرب (ترک و فارس) نوشته شده و به سلطان آتسیز خوارزمشاه تقدیم گردیده است.)[11]
  • نصایح الصغار (پندهایی به کودکان)
  • نصایح الکبار.[10]

منابع
  1. Jane Dammen MacAuliffe, Quranic Christians: An Analysis of Classical and Modern Exegesis,Cambridge University Press, 1991, pg 51
  2. By Norman. Calder, Andrew Rippin, Classical Islam: A Sourcebook of Religious Literature, Routledge, 2003, pg 119
  3. Encyclopædia Iranica, "The Chorasmian Language", D.N.Mackenzie
  4. "Zamakhshari" in Encyclopedia of Islam, by C.H.M. Versteegh, Brill 2007. Excerpt: "one of the outstanding scholars of later medieval Islamic times who made important contributions..despite his own Iranian descent, a strong proponent of the Arab cause vis-à-vis the Persophilia partisans of Shabiyya."
  5. بعلبکی، منیر (۱۹۹۲). «الزمخشری». فرهنگ‌زندگی‌نامهٔ المورد (به عربی). بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۲۲. شابک ۹۹۵۳۹۰۱۱۶۳.
  6. حموی، یاقوت (۱۹۹۳). معجم الأدباء. ۱۹. بیروت: دارالغرب الإسلامی. صص. ۱۲۶.
  7. ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ۲. بیروت: دار صادر. ص. ۵۰۹.
  8. حنبلی، ابن عماد (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ۴. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۱۱۸.
  9. زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۸. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۵.
  10. ظهیر، محمدنادر، حیات علمی پژوهشی و اجتماعی محمود زمخشری، در وب‌گاه خاوران، بازدید: مه ۲۰۰۹.
  11. هیئت، جواد، سیری در تاریخ زبان و لهجه‌های ترکی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.