ابن مکانس
ابن مکانس (۱۳۴۵-۱۴۰۷) (نسب کامل:فخرالدین ابوالفرج عبدالرحمن بن عبدالرزاق بن ابراهیم بن مکانس مصری قبطیاصل) مقامدار دیوانی، شاعر و ادیب مصری قبطیاصل بود. [1]
| ابن مکانس عبدالرحمن بن عبدالرزاق | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱ مه ۱۳۴۵م/ ۱۹ ذیالحجه ۷۴۵ق قاهره |
| درگذشت | ۷ نوامبر ۱۴۰۷/ ۱۲ ذیالحجه ۷۹۴ق بلبیس |
| نژاد | عرب قبطیاصل |
| پیشه | ادیب، سیاستمدار، شاعر |
| آثار | اشعار |
زندگی
ابن مکانس در ۱ مه ۱۳۴۵م/ ۱۹ ذیالحجه ۷۴۵ق در قاهره به دنیا آمد. پدرش از کاتبان دیوانی بود، و او در این فضا پرورش یافت. در بیست سالگی مسلمان شد و در دیوان انشاء خدمت گزارد. به ادبیات بسیار گرایش پیدا کرد، در ۷ نوامبر ۱۴۰۷/ ۱۲ ذیالحجه ۷۹۴ق آنگاه که برای وزارت به قاهره فراخوانده شد، در راه در بلبیس به او سم خوراندند و درگذشت.
منابع
- فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۸۲۶. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.