علم‌الدین سخاوی
ابوالحسن، علی بن محمد سخاوی شهرت‌یافته به علمُ الدین سخاوی (۱۱۶۳م - ۱۲۴۴م) فقیه برجستهٔ مصری در قرائت، تفسیر، اصول و حدیث؛ زبان‌شناس، ادیب و شاعر عربی بود.[1][2][3][4]
| علم‌الدین سَخاوی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۱۶۳م/ ۵۵۸ق سخا، مصر |
| درگذشت | ۱۴ نوامبر ۱۲۴۴م / ۱۲ جمادی‌الثانی ۶۴۲ق دمشق |
| محل زندگی | مصر و شام |
| پیشه | فقیه، ادیب و شاعر؛ آموزگار کودکان |
| کارهای برجسته | قرائت در مسجد جامع اموی و بسیاری شاگردان او |
| سبک | در ادبیات عربی: «دورهٔ سوم عباسی» |
| عنوان | عَلَمُ الدین |
| دین | اسلام |
| مذهب | اهل سنت، شافعی، اشعری |
آثار
- هدایة المرتاب و غایة الحُفّاظ و الطلّاب فی معرفة متشابهات القرآن
- عَمدة المفید و عُدّة المجید
- جمال القرّاء و کمال الإقراء
- الکوکب الوقّاد فی الاعتقاد
- سِفر السعادة و سفیر الافادة
- شرح المفضل للزمخشری
- ذات الحُلل و مَهاة الکُلل
- منظومة فی متشابه القرآن
- شرح حِرز الأمانی
- أرجوزة فی سیرة النبی
- القصائد السبع
- کتاب تفسیر القرآن
- منظومة فی أحزاب القرآن
- تحفة الفَرّاض و طرفة المهذّب المرتاض
- شرح أحاجی الزمخشری النحویة
- إخوانیات مع کمال‌الدین الشریشی
منابع
- ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ۲. بیروت: دار صادر. ص. ۳۰. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ۵. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۲۲۲. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۵. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۵۴. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۵۲. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.