ابوالشیص
ابوجعفر، محمد بن عبدالله خُزاعی شهرت‌یافته به ابوالشیص (?-۸۱۲م) شاعر عراقی در سدهٔ دوم هجری و پسرعموی دعبل بن علی خزاعی بود.[1][2] او با ابونواس، اشجع سلمی و مسلم بن ولید دوست بوده. در ابتدا مدح‌گر امیر رقه بود و از او هدیه‌های بسیاری می‌گرفت. سپس در روزگار هارون‌الرشید، به مدحش پرداخت. در پایان عمر نابینا شد و گویند غلام عُقبه بن جعفر او را کشت.[1]
| ابوالشیص | |
|---|---|
| زادهٔ | ؟ بغداد |
| درگذشت | ۸۱۲م/ ۱۹۶ق بغداد |
| پیشه | شاعر |
| سبک | دورهٔ اول عباسی |
| خویشاوندان | پسرعمویش: دعبل بن علی خزاعی |
منابع
- فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۴۸.
- ابن شاکر کتبی، محمد (۱۹۷۳). فوات الوفیات. ۲. بیروت: دار صادر. ص. ۲۸۱.
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.