صفی‌الدین حلی
صفی‌الدین حلی (۱۲۷۸-۱۳۴۹) (نسب: صفی‌ُالدّین عبدالعزیز بن سرایا بن علی حلّی طائی) شاعر عرب عراقی بود.[1] به دولت ارتقی‌ها نزدیک بود و نزد نخستین و دومین امیر آنان جایگاهی داشت. [1][2] [3]
| صفی‌الدین حلی عبدالعزیز بن سَرایا حِلّی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲۸ اوت ۱۲۷۸م/ ۵ ربیع‌الثانی ۶۷۷ق حله، کوفه |
| درگذشت | ۱۳۴۹م/ ۷۵۰ق بغداد |
| محل زندگی | عراق |
| نژاد | عرب عراقی، طائی |
| پیشه | ادیب، شاعر |
| آثار | اشعارش |
منابع
- فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۷۷۲. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۴. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۴۱. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - بعلبکی، منیر (۱۹۸۰). «Safiyy-ud-din al-Hilli». دانشنامه المورد (به عربی). ۸. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۸۵. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.