کمال‌الدین ابن اعمی
علی بن محمد بن مبارک شهرت‌یافته به کمال‌الدین، ابن عمیٰ (۱۲۰۱ - ۱۲۹۲م) شاعر فلسطینی در سده هفتم هجری بود. پدرش «ظهیرالدین، محمد اعمیٰ» خطیب قدس بود. کمال‌الدین در روزگار صلاح‌الدین ایوبی، سرودن را آغاز کرد و گرایش‌های صوفیانه داشت. مشهور است که او «مقامه» ای نیز سروده یا نگاشته است.[1][2][3][4]
| کمال‌الدین، ابن اعمیٰ | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۲۰۱م/ ۶۰۰ق قدس |
| درگذشت | ۱۲۹۲م/ محرم ۶۹۲ق قلیجیه |
| ملیت |  مملوکی |
| پیشه | شاعر، قاری |
منابع
- ابن شاکر کتبی، محمد (۱۹۷۳). فوات الوفیات. ۲. بیروت: دار صادر. ص. ۱۰۱. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ۵. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۴۲۱. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۵. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۵۵. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۶۶۶. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.