ابن افلح عبسی
جمالالدین علی بن افلح عبسی (۱۰۸۰م - ۱۱۴۲م) نویسنده و شاعر عربی عراقی بود. نزد مسترشد نفوذ داشت و ملک و اموال بسیاری از دوستیاش با خلیفه کسب نمود. اما در حادثهای بر او غضب میگیرد و اموال و اراضی ابن افلح مصادره میشود. سپس ابن افلح به تکریت گریخت. گویند که خلیفه مسترشد دوباره او را پذیرفت. بیشتر زندگی ابن افلح در کشورگردی و مدح خلفا و بزرگان گذشت. او را در هجو سرآمد دانستهاند و او همهٔ مردم را هجو میگفت. دیوانی متوسط که خود گردآورده بود، داشت و دیباچهای برای آن نگاشت. ابن خلکان این دیوان را دیده و آن را ذکر نموده است.[1][2][3]
ابن افلح عبسی جمالالدین علی بن أفلح عبسی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۰۸۰م/] ۴۷۳ق بغداد، اصالتاً از حله |
درگذشت | ۱۱۴۲م/ ۵۳۷ق بغداد |
محل زندگی | عراق |
پیشه | کاتب، ادیب و شاعر |
منابع
- ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ۲. بیروت: دار صادر. ص. ۵۹. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۵. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۷۱. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۲۷۵. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.