ضیاءالدین شهرزوری
ضیاءُالدّین قاسم بن یحیی شهرزوری با لقب ابوالفضائل (۱۱۴۰-۱۲۰۳م) (نسب: قاسم بن یحیی بن عبدالله بن قاسم) قاضی، محدث و فقیه شامی در سدهٔ ششم هجری بود که گرایش‌های صوفیانه داشت و شعر نیز سرود. [1][2][3][4][5]
| ضیاءُالدّین شهرزوری قاسم بن یحیی شهرزوری | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۱۴۰م/ ۵۳۴ق دمشق |
| درگذشت | ۱۲۰۳م/رجب ۵۹۹ق حماة (دفن در دمشق) |
| محل زندگی | شام، عراق |
| پیشه | محدث، فقیه |
| آثار | برخی اشعارش |
زندگی
در ۱۱۴۰م/ ۵۳۴ق به گمان بسیار در دمشق زاده شد. [2]
نزد یوسف دمشقی در مدرسهٔ نظامیه بغداد فقه خواند و حدیث فراگرفت؛ سپس به دمشق بازگشت. هنگامی که عمویش قاضی کمال‌الدین (محمد بن عبدالله بن قاسم) در ۱۱۱۷م/ ۵۷۲ق درگذشت، او را به جانشینی در دادستانی (قاضی القضات) گماشت. اما دیری نپایید که صلاح‌الدین ایوبی او را به سفیری میان خود و خلیفهٔ بغداد گماشت. در این منصب، مدتی پس از درگذشت صلاح‌الدین بماند.[2]
در ۱۱۸۰م/ ۵۷۵ق، ضیاءالدین شهرزوری به دادستانی کل بغداد منصوب شد.[2] این امر خوشایندش نبود، پس از اجازهٔ ناصر لدین‌الله، به شام برگشت. شهرزوری همچنین در موصل سپس حماة ساکن شد. در حماة نیز مدتی قاضی بود. همان‌جا در رجب ۵۹۹ق/ مارس یا آوریل ۱۲۰۳م درگذشت.[2]
منابع
- حنبلی، ابن عماد (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ۴. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۳۴۲. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۴۲۲. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفيات الأعيان وأنباء أبناء الزمان. ۱. بیروت: دار صادر. ص. ۲۱۴. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - صفدی، صلاح‌الدین. الوافی بالوفیات. ۲۴.
- المقدسی، ابوشامه. الذيل على الروضتين تراجم رجال القرنين السادس والسابع. ص. ۳۵-۶.
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ضیاءالدین شهرزوری موجود است. |
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
