ابراهیم رقی
ابواسحاق، ابراهیم بن احمد رَقّی همچنین شهرت‌یافته به ابن معالی رَقّی، ملقب به برهان‌الدین (۱۲۴۹–۱۳۰۳م) فقیه حنبلی، ادیب، شاعر، محدث و پزشک عراقی در سدهٔ هفتم هجری بود. در رقه زاده شد و دربغداد دانش آموخت. در پزشکی سرآمد بود و نزد برزالی و شمس‌الدین ذهبی حدیث فراگرفت. سپس در دمشق استقرار یافت. نوشته‌هایی از او به‌جای مانده، مانند «أحاسن المحاسن»، «تفسیر القرآن» و «المواعظ».[1]
| ابراهیم رَقّی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۲۴۹م/ ۶۴۷ق رقه |
| درگذشت | ۱۳۰۳م /۷۰۳ق دمشق |
| پیشه | فقیه حنبلی، ادیب، شاعر، محدث و پزشک |
| آثار | «أحاسن المحاسن» |
منابع
- زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «الرَّقّی». [[الأعلام]] (PDF). ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۸. دریافت‌شده در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۶. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.