ابن حجر عسقلانی

ابوالفضل شهاب‌الدین احمد بن علی بن محمد الکنانیّ العسقلانی (۷۷۳–۸۵۲ هَ. ق) معروف به اِبن‌حَجَر عَسقلانی کِنانی مصری، از علمای بزرگ حدیث و فقه سنی، مورخ و کتابدار بوده است. اصل وی از قابس تونس است لیک برخی اعضای خانوادهٔ وی به عسقلان فلسطین سفر کردند اما وی خود در قاهرهٔ مصر زاده شد.

ابن حَجَر عَسقَلانی
زادهٔ	۱۸ فوریهٔ ۱۳۷۲/ ۲۳ شعبان ۷۷۳ق قاهره
درگذشت	۲ فوریهٔ ۱۴۴۹ (۷۶ سال)/ ۹ ذی‌الحجه ۸۵۲ق قاهره
ملیت	مصری مملوکی
پیشه	محدث، فقیه و تاریخ‌نگار
همسر(ها)	اُنس عبدالسلام

نخست به ادبیات و شعر علاقه‌مند شد و سپس به حدیث روی آورد. ابن حجر در فقه، حدیث، و تفسیر تبحّر داشت. در ۸۱۱ ه‍.ق وظیفه افتاء در دارالعدل به او محول گردید. ابن حجر علاوه بر فتوی به ایراد خطبه در مساجد مصر نظیر جامع الازهر و جامع عمرو بن عاص نیز می‌پرداخت. وی در ۸۲۷ منصب قاضی‌القضاتی یافت، با این صفت پیوسته به تدریس مشغول بود. از جمله وظایف ابن‌حجر، کتابداری کتابخانه مدرسه محمودیه بود که نفیس‌ترین کتاب‌ها را داشت و این کتاب‌ها را ابواسحاق ابن جماعه جمع کرد.

پدر وی نورالدین علی نیز عالم شافعی و شاعر بود.

آثار وی پیرامون حدیث، مصطلح‌الحدیث، تفسیر، رجال و فقه است. تألیفات وی بیش از یکصد و پنجاه عدد است ازجمله: الاصابة فی تمییز الصحابه و فتح الباری فی شرح البخاری و لسان المیزان و الدرر الکامنه.

شاگرد وی شمس‌الدین سخاوی کتابی ضخیم در ترجمه حال او به نام «الجواهر والدرر فی ترجمة شیخ الإسلام ابن حجر» به رشته تحریر درآورده‌است.

وی در زمینه رجال بسیار سخت گیر بوده تا حدی که بسیاری را من جمله ابو داود طیالیسی ردکرده با اینکه موثق است.[1]

منابع

1. پوسایی، سید محمدباقر (۱۳۹۲). اثبات شهادت حضرت زهرا به روایت سلیم بن قیس هلالی. صفحه 19: اصفهان: مرکز تحقیقات رایانه ایقائمیه اصفهان. پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)

• لغت‌نامهٔ دهخدا، سرواژهٔ «ابن حجر».

• Dwight Fletcher Reynolds, Kristen Brustad. Interpreting the self: autobiography in the Arabic literary tradition. University of California Press, 2001. ISBN 0-520-22667-4. p. 80.
• Ludwig W. Adamec. "IBN HAJAR AL-ASQALANI". Historical dictionary of Islam. p. 136.