ابوحنیفه دینوری
احمد بن داود بن ونند معروف به ابوحنیفه دینوری کرمانشاهی شناخته‌شده با نام ابوحنیفه دینوری، همه‌چیزدان، گیاه‌شناس، تاریخ‌نگار، جغرافی‌دان، متالورژی، ستاره‌شناس و ریاضی‌دان ایرانی قرن سوم هجری قمری و قرن نهم میلادی است.
| دانشمند مسلمان ابوحنیفه دینوری | |
|---|---|
| عنوان | ابوحنیفه دینوری |
| متولد | ۲۱۲-۲۱۳ A.H /۸۱۵ A.D |
| درگذشته | ۲۸۲-۲۸۳ A.H/ ۸۹۶ A.D |
| دوران | دوران طلایی اسلام |
| علاقه اصلی | گیاهشناسی، تاریخ‌نگار، جغرافی‌دان، متالورژی، ستاره‌شناس و ریاضی‌دان |
زادگاه
زادگاه وی دینور در کرمانشاه و به تاریخ تقریبی (۸۲۸ - ۸۸۹ میلادی) برابر با (۲۲۲ - ۲۸۲ هجری قمری) است.
تخصص‌ها
دینوری دانشمندی ذوالفنون و همه‌چیزدان بود. تخصص و دانش های او ناظر به اخترشناس، متخصص کشاورزی، گیاهشناسی، متخصص ذوب فلزات، جغرافی‌دان، ریاضی‌دان، و تاریخ‌نگار [1] است و او از دانشندان عصر طلایی اسلام بوده است.
تحصیلات
دینوری تحصیلات خود را در اصفهان، کوفه و بصره به پایان رساند و از محضر اسحاق سکیت و پسرش یعقوب سکیت بهره‌ها گرفت.
متخصص گیاهشناسی
لکلرک دربارهٔ دینوری گفته‌است: ابوحنیفه دینوری، بزرگ‌ترین گیاه‌شناسِ مشرق‌زمین است و از اینکه ابن ابی اصیبعه از ترجمه حال او غفلت کرده تعجب می‌کند و می‌گوید ابن بیطار نام پنجاه گیاه را که گذشتگان از آن شناختی نداشتند از ابوحنیفه نقل می‌کند و در همه‌جا مشهود و هویداست که دینوری به نقل اکتفا نکرده و خود به نفسه، انواع گیاهانِ نام‌برده در کتابِ خود را دیده و به تشریح آن‌ها پرداخته‌است. از کتاب‌های دیگر او کتاب‌الاکراد است که پیرامون اصل و نسب کردها نوشته‌است. کتاب‌های تاریخ او بین سال‌های (۱۸۸۸ - ۱۹۱۲ میلادی) به‌وسیله «ولادیمیر گیرگاس» و «کراخکوفسکی» در شهر لیدن ِهلند به زبان فرانسه ترجمه و انتشار یافته‌است.
کتاب ها
دینوری، در زمینه های زیادی متخصص بوده و کتابهایش در زمینه تخصص هایش است. از جمله گیاه‌شناس، مورخ، جغرافی دان، ستاره‌شناس و ریاضی‌دان، نحوی و لغت‌شناس بوده و به علوم هند آشنائی داشته‌است. یکی از آثار معروف او «کتاب‌النبات» است که به شناخت گیاهان اختصاص داشته و به تأیید کارشناسان این رشته، دینوری اطلاعات مندرج در این کتاب را براساس تحقیق و تتبع خود استخراج نموده‌است و دیگران از او نقل قول کرده‌اند. البته کتاب النبات حاوی بسیاری مطالب فلسفی و تاریخی بود٬ اما از اطلاعات گیاهی نیز آکنده بود و بعدها فراوان از آن نقل قول شد.[2]
آثار دینوری
- کتاب تفسیرالقران
- کتاب‌الانواء (انواء = جمع نوء و به‌معنی سقوط ستاره در مغرب است)
- کتاب اصلاح‌المنطق
- امامت و سیاست
- کتاب لحن‌العامه
- کتاب‌الفصحا
- کتاب حساب‌الدور و الوصایا
- کتاب‌الزیج
- کتاب‌النبات (در دو جلد)
- کتاب‌الجبر و المقابله
- کتاب جواهرالعلم
- کتاب‌الرد علی رصدالاصبهانی
- کتاب‌الشعر و الشعراء
- کتاب‌التاریخ
- کتاب اخبارالطوال (شاید همان کتاب‌التاریخ باشد)
- کتاب فی‌حساب‌الخطائین
- کتاب‌البلدان
- کتاب‌القبلة والزوال
- کتاب‌البحث فی‌حساب‌الهند
- کتاب‌الجمع والتفریق
- کتاب نوادرالجبر
- کتاب‌الاکراد
کتاب انساب‌الاکراد
آ. د. پاپازیان در مرکز اسناد ماتناداران به کتابی از رستم‌خان دنبلی تاریخ‌نویس کرد برخورد کرد که در آن به کتابی از ابوحنیفه دینوری به نام تاریخ شجرهٔ کرد (انساب‌الاکراد) اشاره شده‌است. از این کتاب هیچ نسخه‌ای در دست نیست. گ. ب. آکوپف واقعیت نگارش این کتاب را هم «گویای تعلق قومی دینوری» و هم گویای این می‌داند که او «باشندگان کرمانشاهی» را در ارتباط با هویت قومی کردی درک کرده‌است.[3]
درگذشت
درگذشت دینوری در سال ۲۸۳ ق و به احتمال قوی در دینور بوده است. برابر میلادی وفاتش را هفته مارس ۸۹۵ میلادی ذکر کرده‌اند.
منابع
- "Abu-Hanifa Ahmad Dinawari". Kurdistanica.
- رنان، کالین (۱۳۸۴). تاریخ علم کمبریج. نشر مرکز. صص. ۳۲۴.
- آکوپف، گ. ب. ۱۳۸۶. کردان گوران، ترجمۀ سیروس ایزدی، در کردان گوران و مسئلۀ کرد در ترکیه: از آغاز جنبش کمالیان تا کنفرانس لوزان، تهران: زوّار، چاپ اول، صص ۱۰۱-۳۷؛ ص ۹۶.
- لوح فشرده لغت‌نامه - دهخدا
- http://de.wikipedia.org/wiki/Al-Dinawari
- Dinawari at Encyclopedia Britannica
- Abu-Hanifa Ahmad Dinawari in Encyclopaedia Kurdistanica