محمد بن وهیب
محمّد بن وُهیب حِمیَری با کنیهٔ ابوجعفر (؟ - ۸۵۴م) شاعر عراقی در دورهٔ اول عباسی بود. در بصره زاده شد و در بغداد تا پایان عمر ماندگار بود. در زندگی شخصی‌اش بسیار خرج‌کننده بود و نزد عامه و نویسندگان متوسط بسیار می‌رفت و با شعرگویی، کسب معاش می‌نمود. تا اینکه مأمون به بغداد درآمد (۲۰۴م)، او را مدح نمود، سپس به مدح معتصم پرداخت. او والی موصل، والی ری و آذربایجان را نیز مدح کرد. به حسن بن سهل پیوست؛ و پس از حسن، دیگری را مدح ننمود. ابن ندیم ذکر کرده که دیوان محمد بن وهیب، ۵۰ برگ یا ۱۰۰۰ هزار بیت است. او در فنون حکمت، مدح، غزل، نسب، هجا و فخر سرود.[1][2]
| محمد بن وُهیب | |
|---|---|
| زادهٔ | بصره |
| درگذشت | ۸۵۴م / ۲۴۰ق بغداد |
| پیشه | شاعر |
| سبک | دورهٔ اول عباسی |
منابع
- فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۷۳.
- اصفهانی، ابوالفرج. [[الاغانی|الأغانی]]. نوزدهم. وبگاه الحکواتی. ص. أخبار محمد بن وهیب. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.