ابن قادوس دمیاطی
محمود بن اسماعیل دُمیاطی (؟ -۵۵۱ق) شناختهشده به ابن قادوس دُمیاطی با لقبهای قاضی المُفَضَّل، کافی الکُفاة و ذوالبلاغتین (نسب: ابوالفتح محمود بن اسماعیل بن حمید دمیاطی فهری)، شاعر و کاتب دربار فاطمی مصری بود.[1][2] شعر او را متین و نیک توصیف کردهاند. اما نثر او، نثر دورهٔ فاطمی است که سرشار از تکلف و پرگویی از مسائل شیعی است. فنون شعری اش مدح، رثا، هجو، توصیف، غزل، مجون، خمریات است.[1]
| ابن قادوس دمیاطی محمود بن اسماعیل دُمیاطی | |
|---|---|
| زادهٔ | ؟ دمیاط |
| درگذشت | ۷ محرم ۵۵۱ق/۹ مارس ۱۱۵۶م |
| نژاد | عرب |
| تحصیلات | شاعر، نویسنده، نثرنویس |
| پیشه | کاتب |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
منابع
- فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۳۰۲. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ۸. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۴۱. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
پیوند به بیرون
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ابن قادوس دمیاطی موجود است. |
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.