فتیان شاغوری

ابومحمّد، فِتیان بن علی شاغوری لقب‌گرفته به شهاب‌الدین و همچنین شهرت‌یافته به شاغوریِ معلّم (۱۱۳۵-۱۲۱۸) (نسب‌نامه: فتیان بن علی بن فتیان اسدی خُزَیمی) زبان‌شناس، ادیب، شاعر و آموزشگر شامی بود.[1][2][3]

فِتیان شاغوری
زادهٔ۱۱۳۵ / ۵۶۰ق
بانیاس
درگذشت۹ آوریل ۱۲۱۸ / ۱۲ محرم ۶۱۸ق
دمشق
پیشهزبان‌شناس، ادیب، شاعر، آموزگار کودکان
سبکدر ادبیات عربی: «دورهٔ سوم عباسی»

منابع
  1. ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ۱. بیروت: دار صادر. ص. ۱۴۳.
  2. ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ۵. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۶۳.
  3. فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۴۶۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.