ابوعمرو شیبانی
ابوعمرو اسحاق بن مِرار شیبانی (۷۱۸–۸۲۱م) زبان‌شناس، شاعر و نویسندهٔ عراقی در سدهٔ دوم هجری بود. او در ابتدار آموزگار کودکان بنی‌شیبان در رمادهٔ کوفه بود. مدتی ساکن بغدادش شد و در زبان‌شناسی از مذهب کوفی پیروی می‌کرد. «کتاب الخیل»، «کتاب اللغات»، «کتاب النوادر الکبیر»، «کتاب غریب الحدیث»، «کتاب خلق الانسان»، «کتاب الإبِل»، «کتاب النحلة» از آثار اوست. حدود هشتاد مجموعه از اشعار قبایل را گردآورد و در مسجد کوفه نهاد.[1][2][3][4]
| ابوعمرو شیبانی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۷۱۸م/۱۰۰ق کوفه |
| درگذشت | ۸۲۱م/ ۲۰۶ق کوفه |
| پیشه | زبان‌شناس، شاعر |
| آثار | کتاب الخیل، کتاب اللغات |
منابع
- خطیب بغدادی، ابوبکر احمد (۲۰۰۱). [[تاریخ بغداد (خطیب)|تاریخ بغداد]]. ۶. بیروت: دارالغرب الإسلامی. ص. ۳۲۶. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
- ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ۲. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۲۳.
- حموی، یاقوت (۱۹۹۳). معجم الأدباء. ۶. بیروت: دارالغرب الإسلامی. صص. ۷۷.
- فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۷۵.
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.