معمر بن مثنی
مَعمَر بن مُثَنّیٰ با کنیهٔ ابوعُبَیده (۷۴۷–۸۲۵م) شاعر و نویسندهٔ عراقی ارمنی‌اصل در سدهٔ دوم هجری بود. پدرش از باجروان ارمنستان بود. خود در بصره زاده شد و از اخفش کبیر و ابوعمرو بن العلاء و یونس بن حبیب آموخت. او را اباضی‌مذهب و شعوبی تند شدیدالتعصب بر عرب دانسته‌اند که «هیچ‌کس از زبانش سلامت نداشت». در بصره درگذشت و «هیچ‌کس در تشییع جنازه‌اش شرکت نجست». بیش از دویست اثر نگاشت.[1][2][3]
حافظ بسیاری از اشعار و اخبار و انساب و از شاگردان خلیل ابن احمد بوده، و اولین بار دربارهٔ لغات و مجازات قرآن کتاب تألیف کرده‌است.[4].
| مَعمَر بن مُثَنّیٰ | |
|---|---|
| زادهٔ | نوامبر ۷۲۸م/ رجب ۱۱۰ق بصره |
| درگذشت | ۸۲۵م/ ۲۱۰م بصره |
| پیشه | نویسنده، ادیب و نسب‌شناس |
| سبک | دورهٔ اول عباسی |
منابع
- فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۸۲.
- ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ۲. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۲۴.
- خطیب بغدادی، ابوبکر احمد (۲۰۰۱). [[تاریخ بغداد (خطیب)|تاریخ بغداد]]. ۱۳. بیروت: دارالغرب الإسلامی. ص. ۲۵۲. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
- فرهنگخواه، محمدرسول (خردادماه ۱۳۵۹)، دائرةالمعارف اسلامی، عطائی، ص. ۳۱۲ تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.