مهیار دیلمی
مَهیار دیلمی با کنیهٔ ابوالحسن (؟ -۱۰۳۷م) شاعر و کاتب عربی ایرانی بود.[1][2] زرتشتی بود سپس به دست استادش سید رضی در سال ۳۹۴ هجری اسلام آورد[2]، به مذهب شیعه گرایید و تعصب یافت آن قدر که بعضی صحابه را لعن می‌کرد.[2] به خوش‌وصفی، فخرگویی در شعر شهرت یافت.[2] وی در دیلم گیلان زاده شد و بغداد می‌زیست. همچنین مهیار در شعرهایش به تبار ایرانی خود می‌بالید.
| مهیار دیلمی | |
|---|---|
| زادهٔ | ؟ |
| درگذشت | ۱۰۳۷م/ ۴۲۸ق بغداد |
| محل زندگی | بغداد |
| نژاد | فارسی |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
مهیار از نوابغ عرصهٔ شعر عرب است و تازیان او را از بزرگترین شعرای ادب عربی می‌دانند. مضامین اشعار وی علاوه بر مدیحه‌ها و تغزلات، متضمن بیان مسائل کلامی شیعه‌است. دیوان وی در ۴ جلد بارها چاپ شده‌است. مهیار در سال ۴۲۸ ق در بغداد وفات یافت.
منابع
- عبد علی، عصام (۱۹۷۶). مهیار الدیلمی: حیاته وشعره. بغداد: وزارة الإعلام، الجمهوریة العراقیة. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - بعلبکی، منیر (۱۹۸۰). «Mihyar al-Daylami». دانشنامه المورد (به عربی). هفتم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۳۰. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)
- لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ دیلمی
- حسینعلی ممتحن، نهضت شعوبیه، جنبش ملی ایرانیان در برابر خلافت اموی و عباسی، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، شابک ۹۶۴−۴۴۵−۵۶۶−۵
- قاضی نورالله شوشتری/ مجالس المومنین. ج اول.
- آقا بزرگ تهرانی/ الذریعه، ج ۹.
.jpg.webp)
.svg.png.webp){kind=small}
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.