ایلیا ابوماضی
ایلیا ابوماضی (به انگلیسی: Elia Abu Madi) (۱۸۸۹، روستای المحیدثه منطقه بکفایه لبنان - ۱۹۵۷، نیویورک) شاعر لبنانی-آمریکایی است که از وی در کنار شاعرانی همچون جبران خلیل جبران، امین الریاحی و میخاییل نعیمه نام برده می‌شود.[1]
| ایلیا ابوماضی ایلیا ابوماضی Elia D. Madey | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۸۸۹ روستای المحیدثه منطقه بکفایه لبنان |
| درگذشت | ۱۹۵۷ نیویورک |
| ملیت | لبنانی/آمریکایی |
| پیشه | شاعر، روزنامه‌نگار و ناشر |
تأسیس روزنامهٔ سیاسی - اجتماعی «السمیر» به زبان عربی در آمریکا از یک سو و هنر شاعری وی از سوی دیگر، نام او را بلندآوازه ساخته است. ابوماضی یکی از بنیان‌گذاران ادبیات اعراب دور از وطن (ادبیات مَهجَر) به حساب می‌آید. او و همفکرانش خواستار تحولی بنیادین در ادبیات معاصر عربی نبودند و در این راه به موفقیت‌های بزرگی دست یافتند یکی از بارزترین وجوه اندیشهٔ این شاعر، تأثیرپذیری وی از اندیشهٔ خیام و ابوالعلاء معری در زمینهٔ فلسفه هستی است. از دیگر مفاهیم کلیدی شعر وی عشق و زیباپرستی است. همچنین میهن‌پرستی به دلیل حساسیت‌های سیاسی دورهٔ حیات وی در اندیشه و بیان این شاعر اهمیت ویژه‌ای یافته است.[2]
آثار[3][4]
- "تذکار الماضی" (مجموعه اشعار - اسکندریه ۱۹۱۱)
- "إیلیا أبو ماضی" (مجموعه اشعار - نیویورک ۱۹۱۸)
- "الجداول" (مجموعه اشعار - نیویورک ۱۹۲۷) با مقدمه میخائیل نعیمه
- "الخمائل" (مجموعه اشعار - نیویورک ۱۹۴۰)
- "تبر وتراب" (مجموعه اشعار - نیویورک ۱۹۶۰)
- "الغابة المفقودة"
- " قصص الأغرش ومرأته الهبلة "
پیوند به بیرون
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ایلیا ابوماضی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
منابع
- نوشته آزاده بابایی‌نژاد چاپ شده در روزنامه اعتماد درباره شاعران قرن بیستم عرب
- میرقادری، سید فضل‌الله؛ دهقانیان، جواد: عشق وطن و فلسفهٔ هستی در شعر ایلیا ابوماضی. مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز ۱۳۸۶ شماره ۵۱
