آیه اخوت
آیه اخوت دهمین آیه از سوره حجرات است که پیرامون یکی از شعارهای اساسی و ریشه‌دار اسلامی و برادری میان محمد و علی است.[1][2][3]
 ورقی از قرآنی خطی متعلق به قرن هجدهم میلادی که آیه اخوت در آن مشهود است | |
| مشخصات قرآنی | |
|---|---|
| نام آیه | آیه اخوت |
| نام سوره | حجرات |
| شماره آیه | ۱۰ |
| محل نزول | مدینه |
| شأن نزول | دارد |
| شماره جزء | ۲۶ |
| شماره حزب | ۵۲ |
| نام‌های دیگر | آیه برادری |
| اطلاعات دیگر | |
| شماره کلمه | ۱۰ |
| شماره حرف | ۶۲ |
| حروف مقطعه | ندارد |
متن و ترجمه
- ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ﴾(سورهٔ حجرات-آیهٔ ۱۰)
- در حقیقت مؤمنان با هم برادرند پس میان برادرانتان را سازش دهید و از خدا پروا بدارید امید که مورد رحمت قرار گیرید.
- The believers are but brethren, therefore make peace between your brethren and be careful of (your duty to) Allah that mercy may be had on you.
تفسیر
سنی
تفاسیر سنی همچون تفسیر ابن عربی، التحریر و التنویر، تفسیر القرآن العظیم، پیرامون آیه اینگونه توضیح داده‌اند که در آیه اشاره به تساوی بین افراد و عدم تفاوت از نظر قوم و قبیله و نژاد و معیار برتری تقوا،[4] وجوب اصلاح بین برادران دینی[5] برادری مؤمنان در دین[6] شده‌است.
شیعی
در مجمع البیان و برهان فی تفسیر القرآن ذیل آیه اینگونه آمده‌است:
پس از آنکه آیه «انما المومنون إِخوة» نازل شد، محمد میان مسلمانان پیمان اخوت برقرار کرد، بین ابو بکر و عمر و بین عثمان و عبد الرحمن و بین فلان تا اینکه بین تمام یارانش هر کس طبق منزلتش با دیگری پیمان اخوت بسته شد، سپس به علی بن ابی طالب گفت: تو برادر من هستی و من برادر توأم.[2][3]
پانویس
- برگزیده تفسیر نمونه، ج ۴، ص ۵۰
- تفسیر برهان، ج ۴، ص ۲۰
- ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۲۳، ص ۲۰۳
- تفسیر ابن عربی، ج ۲، ص ۲۷۶
- التحریر و التنویر، ج ۲۶، ص ۲۰
- تفسیر القرآن العظیم، ج ۷، ص ۳۵۰
منابع
- منابع سنی
ابن عربی، تفسیر ابن عربی، ج۲، ص. ۲۷۶
ابن عاشور محمد بن طاهر، التحریر و التنویر، ج ۲۶، ص. ۲۰۳
ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج۷، ص. ۲۷۶
- منابع شیعی
گروهی از مترجمان، مجمع البیان، ج ۲۳، ص. ۲۰۳
سید هاشم بحرانی، برهان، ج۴، ص. ۲۰
ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۴، ص. ۵۰