بینه
بَیِّنَه یکی از سوره‌های قرآن است که در مدینه نازل شده و دارای ۸ آیه‌است. کلمه بیّنه به معنی دلیل روشن و حجت آشکار است.
| بیّنه | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مدنی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۱۰۰ | ||||
| جزء | ۳۰ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۸ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۹۵ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۴۳۵ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
نام‌ها
به نام «لم یکن» هم مشهور است و این نام از آغاز سوره اقتباس شده‌است. از نام‌های دیگر این سوره «اهل الکتاب»، «قیامت»، «بریه» و «انفکاک» «لم یکن» و «قیمة» است.
محتوای سوره
در این سوره به رسالت جهانی پیغمبر اسلام و دارا بودن آن با دلائل و نشانه‌های روشن اشاره می‌شود.
سپس موضعگیری‌های مختلف اهل کتاب و مشرکان را در برابر اسلام مشخص می‌کند که آن گروه که ایمان آورده و عمل صالح انجام دادند بهترین مخلوقات، و آنها که راه کفر و شرک و گناه پیش گرفتند بدترین مخلوقات محسوب می‌شوند.
لغات سوره
بینه: دلیل روشن است که با آن حق از باطل مشخص شود
قَیِّمَة: مستقیم، محکم، ارزشمند و گرانبها
بَریّة :خاک و مقصود از آن تمام خاکیان از جمله بشر
فضیلت سوره
- از پیامبر اسلام چنین نقل شده:
اگر مردم می‌دانستند این سوره چه برکاتی دارد خانواده و اموال را رها کرده، به فراگرفتن آن می‌پرداختند.
جستارهای وابسته
منابع
- برگزیده تفسیر نمونه، جلد ۵، آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی
- آشنایی با سوره‌ها (شناخت سوره‌های قرآن)، جواد محدثی، ۱۳۷۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامی