عادیات

سوره عادیات در مدینه نازل شده و دارای ۱۱ آیه، ۴۴ کلمه و ۱۹۶ حرف است.[1] کلمه عادیات به معنی دوندگان است.

نزول

این پس از سوره عصر نازل گشته‌است.

در این سوره سخن از پاره‌ای از ضعف های انسان همچون کفر و بخل و دنیا پرستی به میان می‌آورد. در پایان اشاره کوتاهی به مسئله معاد دارد.

کنود یعنی کفران گر

خیر یعنی مال یا مطلق خیر

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ عادیات موجود است.

برگزیده تفسیر نمونه، جلد ۵، ناصر مکارم شیرازی
آشنایی با سوره‌ها (شناخت سوره‌های قرآن)، جواد محدثی، ۱۳۷۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامی

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.