محمدصادق سعیدی
محمدصادق سعیدی کاشمری (زاده ۱۳۱۲ – درگذشته ۱۳۷۵ خورشیدی) از علما، محققان، مفسران و لغت شناسان معاصر خراسان، اهل ایران بود.
سعیدی محمدصادق | |
|---|---|
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۲۹ اسفند ۱۳۱۲ روستای فرشه شهرستان کاشمر |
| درگذشته | ۱۹ اردیبهشت ۱۳۷۵ |
| محل اقامت | روستای فرشه، کاشمر، نجف، مشهد |
| مذهب | شیعه |
| تحصیلات | کاشمر-نجف |
| اشتغال | تدریس تفسیر و دروس حوزوی |
| مرتبه | |
| استادان |
|
شاگردان
| |
تأثیرگیرندگان
| |
زندگی‌نامه علمی و هجری
کودکی در زادگاه
وی در روستای فرشه از توابع کاشمر زاده شد. پدر وی شیخ غلامحسین سعیدی از واعظان و علمای تراز اول کاشمر و مادرش نیز حاجیه زینت‌الله سعیدی از وعاظ مجالس زنانه بود.[1]
از کودکی تا سن سیزده سالگی، خواندن و نوشتن، خواندن قرآن، حفظ ادعیه مأثور، فراگیری نصاب الصبیان و قدری از علم صرف و نحو را در زادگاه و نزد پدر فراگرفت. سپس جهت ادامه تحصیل نزد برادر بزرگش به کاشمر هجرت نمود.
هجرت به کاشمر
از سال ۱۳۲۵ طی مدت ده سال اقامت در کاشمر به فراگیری ادبیات، سطوح کامل فقه و اصول پرداخت. علاوه بر آن، علوم جدید همچون فیزیک، شیمی، جبر، هندسه و مثلثات را تا حد دیپلم متوسطه فراگرفت. در همین مدت نیز به تدریس ادبیات و علوم جدید پرداخت. سپس از سوی امامی نوری، ریاست حوزه علمیه کاشمر راهی نجف شد.
هجرت به نجف
از سال ۱۳۳۵ طی مدت هشت سال اقامت در نجف اشرف از محضر سید ابوالقاسم خویی خارج فقه و اصول و در نزد سید عبدالأعلی سبزواری تفسیر را فراگرفت. همچنین از محضر میرزا باقر زنجانی و علامه فانی اصفهانی نیز بهره برده است. در همین مدت از آقابزرگ تهرانی اجازه روائی می‌گیرد. سپس برای تجدید دیدار به دیار خود بازمی‌گردد و به اصرار امامی نوری در کاشمر ماندگار می‌شود.
بازگشت به کاشمر
از سال ۱۳۴۳ طی مدت نوزده سال اقامت در کاشمر، تدریس تفسیر را به عنوان اشتغال اصلی برمی‌گزیند و تا پایان عمر به آن متعهد می‌ماند. حضور وی هر سه مدرسه علمیه کاشمر را رونقی تازه می‌بخشد. در این مدت علاوه بر پرداختن به امور علمی و نگارشی، حدود سی بنای خیریه، اعم از مسجد، مدرسه، حسینیه، درمانگاه و صندوق قرض الحسنه می‌سازد. سپس برای همیشه به مشهد هجرت می‌کند.
هجرت به مشهد
از سال ۱۳۶۲ طی مدت سیزده سال اقامت در مشهد که تا پایان عمر خویش ادامه داشت، به تدریس رسائل و مکاسب و کفایه در کنار تفسیر پرداخت که مورد توجه طلاب جوان قرار گرفت. وی بنیان‌گذار مدرسه علمیه امام حسن مجتبی علیه السلام می‌باشد.
در مسجد امام صادق واقع در خیابان کلاهدوز بعد از نماز مغرب و عشا برای جمعی از طلاب بخش‌هایی از فقه را تدریس کرد. که این تدریس به توصیه سید عزالدین زنجانی بود.
درگذشت
پس از گذشت ۶۲ سال در ظهر چهارشنبه ۱۹ ذیحجه ۱۴۱۶ (قمری) برابر با ۱۹ اردیبهشت ۱۳۷۵ (خورشیدی) در مشهد درگذشت و در رواق دارالزهد حرم علی بن موسی الرضا به خاک سپرده شد.[2][3]
برخی فعالیت‌ها
- تأسیس مدرسه علمیه عالی امام حسن مجتبی علیه السلام در مشهد مقدس (۱۳۷۲)[4]
- تأسیس صندوق قرض الحسنه همت شهرستان کاشمر
- تأسیس درمانگاه جواد الائمه شهرستان کاشمر
- تأسیس مسجد النبی در کاشمر
- تأسیس مسجد قائم شهرستان کاشمر
- تأسیس مسجد جامع روستای سرحوضک از شهر کاشمر
- تأسیس تکیه صاحب الزمانی
- خرید و اهدای چند دستگاه آمبولانس بنز برای خدمت به مردم کاشمر
- تدریس و تفسیر قرآن کریم به مدت ۲۱ سال طی یک دوره کامل
- تدریس در سه مدرسه علمیه عالی کاشمر
- کمک درساخت یکی از ساختمانهای بیمارستان شهید مدرس کاشمر
شاگردان
- محمدعلی انصاری
- محسن رمزی (مدیریت مرکز تحقیقات اسلامی آیت الله اشرفی شاهرودی)
- شیخ جعفر فیض آبادی
- شیخ محمد جواد فضایلی
- سید مجتبی غزنوی
- حسن جمشیدی
- طی سال‌های متمادی که بعد از نماز مغرب و عشا در مسجد امام صادق با حضور شیخ محمد جواد فضایلی و حسن جمشیدی آغاز گردید و بعد هم دوستانی اضافه شدند. محور درس جواهر بود. الخلل فی الصلات کامل خوانده شد. در یک ماه مبارک رمضان یک دوره کامل استصحاب بیان کرد. و آخرین بحثی که دنبال می شد کتاب القضا بود.
منابع
- همسایگان خورشید (عالمان خفته در خاک مشهد) بایگانی‌شده در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine،
- «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۹.
- http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=123316
- http://iqna.ir/fa/news_detail.php?ProdID=383410%5Bپیوند+مرده%5D