رضا سراج
رضا سراج (۱۲۸۶ تهران-اسفند ماه ۱۳۶۳) از روحانیون معاصر تهران بود.
او از شاگردان ممتاز شیخ عبدالکریم حائری در حوزه علمیه قم، سید محمد تقی خوانساری و میرزا محمد همدانی به‌شمار می‌رود.
شیخ رضا سراج به خاطر نوع منبر و روضه‌هایشان و سبک قصه گویی و همچنین تغییر سبک سنتی و رسمی مقتل خوانی و استفاده از زبان محاوره در روایات معروف بود. آشنایی وی با معماری موجب شد تا در ساخت و احیای مساجدی مانند مسجد سلمان (خیابان شهباز)، مسجد کنی و مساجدی در لاریجان فعال باشد.[1][2]
شیخ رضا سراج داماد محمد کاظم فائق از روحانیون میدان بهارستان و خیابان ایران بوده‌است. او سال‌های واپسین عمر خود را صرف تفسیر و ترجمه قرآن کرد و از او کتاب تفسیر قرآن مجید باقی مانده‌است.[3]
وی اسفند ماه سال ۱۳۶۳ درگذشت و در جوار حرم شاه عبدالعظیم حسنی به خاک سپرده شد.
فیلمی مستند با نام «شیخ سراج» در حدود یک ساعت، از زندگی و ابعاد شخصیت ایشان توسط بابک مینائی کارگردان و تهیه‌کننده ایرانی ساخته شده که از شبکه مستند تلویزیون ایران به نمایش درآمده است.[4]
منابع
- «شیح رضا سراج». همشهری. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۷ مه ۲۰۲۱.
- «مشاهیر». rasekhoon.net. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۴-۳۰.
- «کتابخانه ملی ایران».
- «مستند «شیخ سراج» کلید خورد». خبرگزاری ایلنا. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۴-۳۰.