آقاعلی زنوزی
آقاعلی زنوزی مشهور به مدرس و حکیم مؤسس (متولد ۱۲۳۴ قمری در اصفهان- ۱۳۰۷ قمری در تهران) از حکمای قرن چهارده هجری قمری است.
زندگی
او فرزند ملا عبدالله زنوزی، از حکمای بزرگ اصفهان بود. او سه ساله بود که پدرش به سفارش ملا علی نوری از اصفهان به تهران کوچید تا چراغ حکمت را در پایتخت تازه ایران و حوزه علمیه تهران بیفروزد. آقا علی علوم متداول را نزد پدرش و علمای دیگر آموخت و به دلیل کسب تبحر در علوم عقلی و نقلی، از استادان برجسته و بزرگ در تهران به‌شمار می‌رفت. او نزدیک به شصت سال در تهران حکمت و فلسفه را تدریس و ترویج کرد و شاگردان بسیاری را نیز پرورش داد و چون اغلب شاگردان او خود در علوم گوناگون استاد شدند، از این رو به آقا علی، مدرس و استادالاساتید لقب دادند. همچنین به دلیل این که او ابتکارات و نوآوری‌هایی را در حوزه علوم عقلی ایجاد کرد به حکیم مؤسس نیز مشهور شده‌است. از آن‌جا که بیشتر عمرش را در تدریس علوم گوناگون سپری کرد به حکیم تهران نیز معروف شده‌است.[1]
وی از مشهورترین حکمای سده سیزده هجری و از مدرسان مدرسه سپهسالار قدیم حوزه علمیه تهران است. به دلیل استفاده از روش استدلالی خاص و مهارت فوق‌العاده اش در تدریس کلام و فلسفه و حکمت و ریاضیات به مدرس و استادالاساتید مشهور شده‌است و به علت داشتن مکارم اخلاقی و معنوی با عنوان حکیم الهی نیز نامیده می‌شده‌است.[2] وی در جوار حرم شاه عبدالعظیم مدفون است.[3]
آثار
- ابواب حکمت میزانیه
- بدایع الحکم
- حاشیه بر شوارق الالهام
- رساله دروجود رابطی
- سبیل الرشاد فی الاثبات المعاد
- النفس الکل القوی
- رساله الحکمیه
- رساله فائده فی النفس
جستارهای وابسته
منابع
- آقاعلی مدرس زنوزی از بزرگترین حکمای پس از ملاصدرا/ زنوزی نخستین فیلسوفی است که به فلسفه تطبیقی توجه داشت
- کریم مجتهدی، آشنایی ایرانیان با فلسفه‌های جدید غرب، فصل سیزدهم، ص ۲۳۷، ۱۳۸۸ ش، ج سوم، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
- سلمانی آرانی، حبیب‌الله (۱۳۹۳). امین امامت حضرت عبدالعظیم. تهران: سرمایه سخن. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۳۶۴۸-۷-۹.
برای مطالعهٔ بیشتر
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به آقاعلی زنوزی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- معاد از دیدگاه حکیم مدرس زنوزی، غلامحسین ابراهیمی دینانی، ناشر: حکمت، ۱۳۶۸