فلسفه زیستشناسی
فلسفهٔ زیستشناسی (به انگلیسی: Philosophy of biology) یکی از زیر شاخههای عمده در فلسفهٔ علوم است.
تاملات فلسفی در پدیدههای زیستشناسی و معرفت آن تاریخی طولانی دارد. برخی از موضوعاتی که مورد علاقه فیلسوفان امروزی زیستشناسی است تاریخی دارد که دست کم به زمان ارسطو برمی گردد مانند غایت شناسی، ماهیت قوانین، ردهبندی و ماهیت و منطق تبیین و علیت. اما دوران جدید با انتشار کتاب منشأ انواع داروین زیستشناسی از الهیات طبیعی خارج شد و هم پای علومی مانند فیزیک و شیمی قلمداد شد فلسفه زیستشناسی با مورتون بکنر آغاز میشود. بکنر با انتشار کتاب روش تفکر زیستشناسی و با استفاده از ابزارهای تحلیلی و روشهای معرفتشناسی، متافیزیکی و منطقی، بسیاری از مباحث ذکر شده را مورد بررسی قرار داد.
فرگشت و فلسفهٔ زیستشناسی
نظریهٔ داروین از اهمیت و مرکزیت در فلسفهٔ زیستشناسی برخوردار است؛ زیرا که این نظریه مباحثی مانند غایت انگاری حیات گرایی و دیگر نظریات در الاهیات را کنار میگذارد دوبژانسکی یکی از معروفترین ژنتیکدانهای اکراینی میگوید:[1]
«هیچ مفهومی در زیستشناسی جز در سایهٔ مبحث تکامل معنا نخواد داشت.»
جستارهای وابسته
پانویس
- درآمدی بر فلسفهٔ زیستشناسی نوشته مکشی ترجمهٔ پریسا صادقی