منطق کلاسیک

منطق کلاسیک اشاره به گونه‌هایی از منطق صوری دارد که بیش از همه انواع دیگر مورد مطالعه قرار گرفته‌اند و به‌کار می‌روند. این گونه‌های منطق در مجموعه‌ای از ویژگی‌ها با یکدیگر اشتراک دارند، از جمله:

1. قاعده استحاله اجتماع نقیضین: یک گزاره نمی‌تواند هم اثبات شود هم رد.
2. قاعده استحاله ارتفاع نقیضین: مدعی بر اینست که یک گزاره نمی‌تواند هم اثبات نشود و هم رد نشود.
3. قاعده اصل طرد شق وسط یا طرد شق ثالث:یک گزاره یا اثبات می‌شود یا رد، حالت سومی ندارد.(که البته اخیرا دانشمندان بر روی گزاره‌های دو ارزشی تحقیق‌ها و پیشرفت‌هایی داشته‌اند.)

در مقابل، نظام‌های منطقی غیر کلاسیک حداقل یکی از ویژگی‌های زیر را دارا هستند:

1. افزودن وجوه
2. کنار گذاشتن تقارن و قوانین دمورگان
   • در منطق شهودگرا عدم تقارن نتیجه کنار گذاشتن استحاله ارتفاع نقیضین است.
   • در منطق پارا-شهودگرا عدم تقارن نتیجه کنار گذاشتن استحاله اجتماع نقیضین است.
3. کنار گذاشتن برخی از قواعد ساختاری
   • منطق خطی مهم‌ترین نمونه از این دست است.

جستارهای وابسته

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ منطق کلاسیک موجود است.

• منطق ریاضی
• منطق صوری

منابع

• Nicholas Bunnin; Jiyuan Yu (2004). The Blackwell dictionary of Western philosophy. Wiley-Blackwell. p. 266. ISBN 978-1-4051-0679-5
• L. T. F. Gamut (1991). Logic, language, and meaning, Volume 1: Introduction to Logic. University of Chicago Press. pp. 156–157. ISBN 978-0-226-28085-1
• Gabbay, Dov, (1994). 'Classical vs non-classical logic'. In D.M. Gabbay, C.J. Hogger, and J.A. Robinson, (Eds), Handbook of Logic in Artificial Intelligence and Logic Programming, volume 2, chapter 2.6. Oxford University Press
• Shapiro, Stewart (2000). Classical Logic. In Stanford Encyclopedia of Philosophy [Web]. Stanford: The Metaphysics Research Lab. Retrieved October 28, 2006, from http://plato.stanford.edu/entries/logic-classical
• Haack, Susan, (1996). Deviant Logic, Fuzzy Logic: Beyond the Formalism. Chicago: The University of Chicago Press